Μία γυναίκα πρέπει να μείνει ακίνητη μέσα στο μαγνητικό τομογράφο, όμως τη βασανίζει μία σταγόνα ιδρώτα που κυλάει στο μέτωπό της…
Οταν κάνεις μαγνητική αυχενικής μοίρας, ο λαιμός και το κεφάλι τοποθετούνται σε ένα πλέγμα που εξασφαλίζει πλήρη ακινησία. Δεν επιτρέπεται όμως να κουνήσεις ούτε τα χέρια. Λίγο να πας το χέρι πιο εκεί, η κίνηση μεταδίδεται στον ώμο. Και από τον ώμο στο λαιμό. Και από εκεί στις λήψεις που βγαίνουν κουνημένες. Ο άνθρωπος μας, που σήμερα είναι γυναίκα 49 ετών, βρίσκεται μέσα στον τομογράφο και ακούει, από το μεγάφωνο, τον εκνευρισμένο χειριστή να απαιτεί απόλυτη ακινησία. Προσπαθεί να συγκεντρωθεί, να βαδίσει στα μονοπάτια του διαλογισμού. Αδύνατο. Είναι μία σταγόνα ιδρώτα στο μέτωπο, σαν ενοχλητική σκέψη που δεν σε αφήνει να ησυχάσεις. Ο θόρυβος δεν την ενοχλεί. Ούτε έχει αίσθημα ασφυξίας. H σταγόνα όμως την τρελαίνει. Κατευθύνεται προς το μάτι. Οταν φτάσει εκεί, θα προκαλέσει μικρό τσούξιμο. Το προτιμά από τη φαγούρα. Ελπίζει όμως ότι η στάλα θα απορροφηθεί από το φρύδι, μαζί με το βασανιστικό αίσθημα του κνησμού. Κάνει τη μαγνητική προκειμένου ο γιατρός να αποκτήσει πλήρη άποψη για την κατάσταση των αυχενικών σπονδύλων. Της εξήγησε ότι η έννοια του αυχενικού συνδρόμου είναι πολύ αόριστη. Ενας στους τέσσερις ανθρώπους άνω των 40 αντιμετωπίζει πρόβλημα με τον αυχένα του. Είναι ο πόνος που μας ενώνει. Φταίει η καθιστική ζωή, η χρήση υπολογιστή και smartphone. Κοιτάζεις συνέχεια τα social; Σου κοστίζει μία κήλη σε αυχενικό σπόνδυλο. Εξελισσόμαστε σε νέο είδος ανθρώπου. Μετά από 300.000 χρόνια θα εμφανιστεί ο τερατόμορφος, με τα σημερινά δεδομένα, άνθρωπος. Με κυρτή ελαστική ράχη, για να τσεκάρει το κινητό. Από τη βάση του αυχένα θα βγαίνει ένα τρίτο μακρύ, αναδιπλούμενο χέρι για τις selfies. Η Φύση ξέρει να τα λύνει αυτά. Απλώς θέλει τον χρόνο της. Τα είκοσι λεπτά που απαιτεί η μαγνητική είναι σταγονίδιο μέσα στα 300.000 χρόνια. Οπως του σταγονίδιο από ιδρώτα. Τώρα βρίσκεται εκεί που το μπότοξ έσβησε τη μεσαία ρυτίδα. Αν υπήρχε ακόμα, θα σταματούσε μέσα της. Είναι τρέλα όλο αυτό. Πρέπει να σκεφτεί κάτι άλλο.
Δουλεύει από το σπίτι -δεν ξέρουμε τι ακριβώς κάνει. Μπορούμε όμως να τη δούμε στον καναπέ, με τα πόδια πάνω σε ένα ξύλινο τραπεζάκι, να εργάζεται με τον υπολογιστή στα πόδια της. Ο μέγιστος χρόνος αδιάλειπτης εργασίας είναι συμβατός με τον παγκόσμιο μέσο όρο, περίπου στα δώδεκα λεπτά, ας πούμε ένα τέταρτο. Θα διακόψει για να τσεκάρει social, θα πιάσει το κινητό για να δει instagram, θα αρπάξει οποιοδήποτε alert, αρκεί να την αποσπάσει από τη δουλειά της. Βρίσκεται σε αυτή τη στάση περίπου επτά ώρες την ημέρα. Σηκώνεται για τουαλέτα και για να τεντωθεί. Βάζει κρέμα στη βάση του λαιμού για να ανακουφιστεί από το πιάσιμο. Καμιά φορά θα προτιμούσε να πονάει, να παίρνει παυσίπονα και να ησυχάζει. Ομως δεν είναι ακριβώς πόνος αυτό που αισθάνεται στην πλάτη. Πρέπει να είναι αυτό που νοιώθει ο σκύλος όταν τον έχουν με το λουρί. Ενα τράβηγμα που σου βάζει όρια. Απέναντί της η τηλεόραση παίζει χωρίς ήχο. Τις περισσότερες ώρες βλέπει κάτι ξανθιές από εκείνες που είτε τις ξέρεις ως όνομα αλλά δεν τις αναγνωρίζεις ως πρόσωπο, είτε τις ξέρεις φυσιογνωμικά, αλλά δεν θυμάσαι πως τις λένε. Ειδήσεις δεν παρακολουθεί. Οταν τελειώσει ο πόλεμος θα της το πουν και όταν πέσουν οι τιμές θα το καταλάβει μόνη της. Και απορεί πώς διάολο μπορούμε και αγοράζουμε αεροπλάνα, φρεγάτες, άρματα. Πριν από πέντε χρόνια δεν είχαμε να βγάλουμε τον μήνα και τώρα γίναμε οι πιο large; Με τόσα λεφτά, δεν θα ήταν πιο κομψό να πληρώναμε άμεσα προστασία; Να μισθώναμε Γάλλους, Γερμανούς, Αμερικανούς. Δεν θα είχαμε κανέναν να παρελάσει. Μικρό το κακό. Οταν έχει τέτοιες απορίες τρίβει τον αυχένα, καμπυλώνει την πλάτη και αναστενάζει. Λένε ότι το έντερο είναι ο δεύτερος εγκέφαλος. Ομως ο αυχένας είναι το σημείο αποθήκευσης για τα βάρη που σου αφήνει η ζωή. Είναι εκεί που πάει και σε σκουντάει το άγχος για να ξυπνήσεις μέσα στη νύχτα. Δεν πονάει αυτή τη στιγμή. Ολη της η ύπαρξη, κάθε κύτταρο, είναι προσανατολισμένο στο μέτωπο, εκεί που η σταγόνα ιδρώτα κυλάει βασανιστικά, με τρελή φαγούρα, προς το μάτι. Αναπνέει αργά. Δεν πρέπει να κινηθεί. Σκέφτεται τον λογαριασμό του ρεύματος, την πρώτη δόση του ΕΝΦΙΑ, το καταραμένο καλοκαίρι που τη θέλει αδύνατη, κεφάτη, με λεφτά για διακοπές. Δεν θέλει τίποτα τα χαρίζει όλα. Αρκεί να καταφέρει να ξυθεί.
