Ακόμα να καταλάβω γιατί τα ελληνικά πολιτικά κόμματα εκφέρουν άποψη για τα πάντα. Δηλαδή όχι ακριβώς για τα πάντα, αλλά σίγουρα για εκείνα που διεγείρουν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης και ταυτοχρόνως έχουν πολιτικές ή εθνικές διαστάσεις. Πιθανότατα είναι μια συμπεριφορά που κληροδοτήθηκε από το DNA της Αριστεράς: το κόμμα οφείλει να έχει άποψη για όσα συμβαίνουν, ενίοτε και για την προσωπική ζωή των μελών του. Το κόμμα οφείλει να παρεμβαίνει, να καθοδηγεί, να έχει θέσεις για τα πάντα, ακόμα και αν δεν λέει τίποτα.
Μερικές φορές, όμως, τα πράγματα περιπλέκονται, δημιουργώντας μια αμήχανη, αλλά πάντα χαριτωμένα γελοία, κατάσταση. Ας δούμε, λοιπόν, τα αντανακλαστικά των κομμάτων μας στην κρίση της Ουκρανίας. Η σύγχυση που θολώνει την κοινή γνώμη αποτυπώνεται και στις αντιδράσεις τους. Στην αρχή δεν είπαν πολλά, αφού κατάλαβαν λίγα. Αργότερα, όταν είδαν τους ακροδεξιούς στις διαδηλώσεις, έστρεψαν το φακό τους προς τις κουρεμένες ντουλάπες με τις φόρμες παραλλαγής. Κάποια στιγμή άρχισαν να ανησυχούν-είναι χαρακτηριστική η ανακοίνωση με την ανησυχία της ΔΗΜΑΡ, λες και ο Κουβέλης με τον Μαχαίρα δεν είχαν ύπνο λόγω Ουκρανίας.
Οι ακροδεξιοί βόλεψαν το ΚΚΕ, αλλά και τη Χρυσή Αυγή που επέκρινε τον Βενιζέλο για προσέγγιση των νεοναζί! Ο ΣΥΡΙΖΑ αφού έκανε copy-paste τις δηλώσεις Ομπάμα της 28ης Φεβρουαρίου, εγκαλεί την κυβέρνηση ως ουραγό των εξελίξεων. Λες και η «κυβέρνηση της Αριστεράς» θα έκανε τον Πούτιν να το σκεφτεί και τον Λευκό Οίκο να ψάχνει τον Σκουρλέτη -η Μέρκελ θα ντρέπεται, δεν θα κάνει τίποτα. Δεν αποκλείω δε το μεσημέρι να ξεκινήσει ο Θεοδωράκης τη συνέντευξη με μήνυμα του «Ποταμιού» προς τον δοκιμαζόμενο λαό της Ουκρανίας -τίποτα δεν με εκπλήσσει πλέον. Είναι και η εμμονή μας, ξέρετε, να προβάλλουμε τα πάντα επάνω στην Ελλάδα. Και εντάξει, στην Ουκρανία έχουμε ομογένεια, είναι λογικό να εστιαστεί εκεί ο φακός. Η Βενεζουέλα, όμως, μας απασχολεί επειδή «εμπνέει».
Φλυαρώ. Είναι άλλο αυτό που θέλω να σας πω. Ο μέσος Έλληνας δεν έχει σαφή εικόνα και άποψη για όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία επειδή, πολύ απλά, τα πράγματα δεν διακρίνονται με δύο επιλογές. Στην Ουκρανία δεν υπάρχει άσπρο ή μαύρο, καλό ή κακό, μπροστά ή πίσω, Αριστερά ή Δεξιά. Και όσο Ρωσία και ΗΠΑ είναι τα δύο προφίλ της ίδιας βρωμόφατσας, δεν διατίθεται και το παραδοσιακό δίπολο. Δεν είναι η κατάσταση πολύπλοκη και μας δυσκολεύει να την καταλάβουμε. Είναι που εμείς έχουμε μάθει να σκεφτόμαστε με απλοποιημένες διαζεύξεις και αφελή διλήμματα. Βλέπουμε ινδιάνους και ψάχνουμε μόνο το ιππικό. Οι άνθρωποι απορρίπτουν τα περίπλοκα σχήματα και τους δαιδαλώδεις συνδυασμούς. Μνημονιακός και αντιμνημονιακός, δημοκράτης και φασίστας, φιλελές και προοδευτικός. Με μας ή με τους άλλους. Και αν δεν είσαι πουθενά, διπλασιάζεις τους εχθρούς σου.
