Ενα τσίρκο τεράτων. Αυτό μου βγαίνει αυθορμήτως παρακολουθώντας τη συγκέντρωση του Τραμπ στη Νέα Υόρκη. Δεν είναι διόλου πολιτικά ορθή έκφραση. Αλλά εδώ βρίσκεται το βασικό συστατικό στη συνταγή του Τραμπ. Απενοχοποιεί ακόμα και τα ταπεινότερα των ενστίκτων.
Το Madison Square Garden είναι στο κέντρο του Μανχάταν. Το 2020 ο Τραμπ έλαβε στο Μανχάταν το 12% των ψήφων. Το 2016, όταν κέρδισε τις εκλογές, πήρε 10%. Η Νέα Υόρκη τον σιχαίνεται. Ομως την επέλεξε για την πιο εμβληματική συγκέντρωση της εκστρατείας για να δείξει ότι επιβάλλεται ακόμα και εκεί που είναι ανεπιθύμητος. Το αστείο της υπόθεσης: ο Τραμπ ήταν ο πιο σοβαρός ομιλητής που ανέβηκε στη σκηνή των τεράτων. Ακόμα και η Μελάνια, με τη βαλκανική προφορά της, ήταν κομμάτι ενός γκροτέσκου σκηνικού. Είναι υπέροχο να το βλέπεις ως κωμωδία, αλλά φρικτό ως πραγματική ζωή.
Στην αρένα ήταν 20.000 άνθρωποι. Και στις τηλεοράσεις εκατομμύρια άλλοι που ποτίστηκαν με ύβρεις, συκοφαντίες, προσβολές, ρατσιστικά και μισαλλόδοξα σχόλια, θρησκόληπτες ανοησίες. Βγήκε ένας τύπος με τον σταυρό στο χέρι και έλεγε ότι η Κάμαλα είναι ο Αντίχριστος, ενώ ο ίδιος θέλει την υποστήριξη του Τραμπ για να γίνει δήμαρχος Νέας Υόρκης. Ο άλλος προειδοποιούσε για τον κομμουνιστικό κίνδυνο, τους μετανάστες που είναι για φυλακή και απέλαση, τις γυναίκες που σκοτώνουν τα παιδιά αφού γεννηθούν ή κάνουν έκτρωση στον ένατο μήνα.
Το βλέπεις και αναρωτιέσαι αν αυτό που παρακολουθείς είναι η συνωμοσία του κακού ή ένας ύπουλος ιός βλακείας που απειλεί την ανθρωπότητα. Και όταν συνειδητοποιείς ότι οι μισοί Αμερικανοί θα ψηφίσουν υπέρ αυτού του θεάματος, αντιλαμβάνεσαι ότι καμία ανάλυση δεν μπορεί να σταθεί μπροστά στο φαινόμενο. Διότι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με το πόσο πάει το γαλόνι η βενζίνη, αλλά με μία μάχη που εξελίσσεται στα όρια της λογικής και πέρα από αυτή. Και αν αποδεχθούμε τον κανόνα σύμφωνα με τον οποίο η Αμερική μπολιάζει τη Δύση με τάσεις, ιδέες και συμπεριφορές, τότε αυτό που είδαμε στη Νέα Υόρκη θα μπορούσε να είναι μία εικόνα από το μέλλον μας. Ηδη άρχισε και σχηματίζεται, οι ψηφίδες τοποθετούνται σταδιακά μπροστά στα μάτια μας.
Και όταν το κοινό παραληρεί μπροστά από τον τύπο με τον σταυρό ή τον παλαιστή που σκίζει τα ρούχα του για τον Τραμπ, σκέφτεσαι ότι ενώ, ως ανθρωπότητα, έχουμε φτάσει στα αστέρια, αφήσαμε στην άκρη την παιδεία και τη λογική. Δεν πρόκειται για αφηρημένη παρατήρηση. Οι έρευνες που πραγματοποιούνται στη Δύση τις τελευταίες δεκαετίες δείχνουν ότι οι άνθρωποι χάνουν, σταδιακά, μονάδες ευφυΐας.
Λες και μεταγγίζουμε το μυαλό μας στις μηχανές και εμείς αδειάζουμε από νοημοσύνη. Εκατομμύρια άνθρωποι, που δουλεύουν με εξελιγμένα τεχνολογικά εργαλεία και απολαμβάνουν την αιχμή της επιστήμης, θα ψηφίσουν Τραμπ για να μην έρθουν ο Αντίχριστος και οι κομμουνιστές. Είναι η μεγάλη αντίφαση του πολιτισμού μας. Προχωράμε μπροστά, βαδίζοντας προς τα πίσω. Πώς γίνεται αυτό;
