ΚΩΣΤΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗΣ

Ο Θρύλος και ο Πειραιάς

olyΣτις δημοτικές εκλογές του 1990 ο Παναγιώτης Φασούλας ήταν αρχηγός του ΠΑΟΚ και υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης. Κατά την καταμέτρηση, ακυρώθηκαν ψηφοδέλτια επειδή δίπλα στο όνομα του Φασούλα υπήρχαν τρεις σταυροί. Ορισμένοι ψηφοφόροι δεν κατάλαβαν καλά το «μέχρι τρεις σταυρούς»… Εννοείται ότι ο Φασούλας εξελέγη με ρεκόρ ψήφων.

Φυσικά, δεν πάτησε το μεγάλο πόδι του στο δημοτικό συμβούλιο -νομίζω και οι ψηφοφόροι του θα προτιμούσαν να μη βρίσκεται εκεί, αλλά στο «Αλεξάνδρειο». Τελικά δεν έμεινε ούτε στον δήμο, ούτε στην ομάδα. Αν το δεις πολιτικά, είναι εξωφρενικό: ξεκίνησε από δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης και κατέληξε δήμαρχος Πειραιά. Αυτό δεν θα μπορούσε να συμβεί αν οι φανέλες του ήταν «Μινέρβα» και δεν έφεραν σήμα μεγάλης ομάδας. Βέβαια υπεράνω όλων είναι η προσωπικότητα του ανδρός. Ο Φασούλας διέθετε αύρα και άποψη, η δημόσια παρουσία του είχε πολιτικά ερείσματα. Αν η αθλητική δημοφιλία εξασφάλιζε και την πολιτική, τότε ο Πάμπλο Γκαρσία θα διεκδικούσε την περιφέρεια Μακεδονίας Θράκης, ακόμα και χωρίς πολιτικά δικαιώματα στην Ελλάδα. Αλλά και από την άλλη, βρείτε μου τον ΠΑΟΚτσή που θα ψηφίσει Γιάννη Ιωαννίδη- όχι απλώς προτιμά να κόψει τα χέρια του, δέχεται και να τα φάει.

Αυτό που επιχειρείται, λοιπόν, στον Πειραιά, είναι ενδιαφέρον από όποια πλευρά και αν το δεις. Εδώ και μέρες σερνόταν η φήμη για διεκδίκηση του δήμου από τον Βαγγέλη Μαρινάκη. Τελικά ο συνδυασμός είναι του Γιάννη Μώραλη. Όχι ότι έχει και μεγάλη διαφορά- δες το και σαν το αντίστοιχο Πούτιν-Μεντβέντεφ. Στο ψηφοδέλτιο συμμετέχει και ο Πέτρος Κόκκαλης, πιθανότατα θα μπει και ο πατέρας Σωκράτης. Υποθέτω ότι ο δαφνοστεφανωμένος έφηβος, αν δεν είναι στον συνδυασμό, θα τοποθετηθεί στο έμβλημα της παράταξης. Είναι μια παράταξη του Ολυμπιακού που κατεβαίνει έχοντας ως σημαία τον Ολυμπιακό. Μπορεί και το πρόγραμμα να προβλέπει ότι για κάθε γιαγιά που γλιστράει στους δρόμους του Πειραιά, θα σφυρίζεται και ένα πέναλτι στον Θρύλο. Αλλά νομίζω ότι κανείς δεν θα ασχοληθεί στα σοβαρά με το πρόγραμμα του Μώραλη, όταν οι συμβολισμοί που κομίζει στην εκλογική μάχη είναι ισχυρότεροι από τα τετριμμένα δημοτικά. Ο δήμαρχος φτιάχνει παιδικές χαρές. Ο Θρύλος, όμως, δίνει χαρά σε όλα τα παιδιά του Πειραιά. Και πάει λέγοντας.

Προβλέψεις; Να δούμε τις δημοσκοπήσεις πρώτα. Όμως αν διαβάζω καλά τα πρωτοσέλιδα των ολυμπιακών εφημερίδων, η παράταξη προσέρχεται στην αρένα με κυρίαρχη αφήγηση την οπαδική προτίμηση. Έχει ενδιαφέρον, λοιπόν, να δούμε πόσο μπορεί να πουλήσει κάτι τέτοιο. Διότι είναι άλλο να ψηφίζεις τον γαύρο υποψήφιο -εδώ βγήκε βουλευτής ο Ανατολάκης- και άλλο να είναι όλοι οι υποψήφιοι γαύροι. Είναι μία ομάδα τόσο ισχυρή ώστε να συγκροτήσει αυτόνομο πολιτικό ρεύμα; Και αλλιώς: είναι πλέον οι ψηφοφόροι τόσο επιρρεπείς στην «αντισυμβατική» ψήφο; Ο Ολυμπιακός αποτελεί ιδανική υπόθεση προς επαλήθευση. Μεγάλη ομάδα, στην έδρα της, στο υψηλότερο επίπεδο της ιστορίας της. Θα μπορούσε και ο ΠΑΟΚ, αλλά με διαφορετική ατζέντα και στις εθνικές εκλογές.

Και μετά είναι ο Μαρινάκης. Για πρώτη φορά επιχειρηματίας αυτού του βεληνεκούς εκτίθεται στη λαϊκή ψήφο. Συνήθως οι πρόεδροι των ομάδων κάνουν πολιτική μέσω του συλλόγου και του ιδιωτικού στρατού που διατηρούν. Ο Μαρινάκης κάνει ένα βήμα παραπάνω. Δεν είναι παράλογο. Πρόκειται για μια επένδυση χαμηλού ρίσκου που δεν απειλεί να τσαλακώσει το ατσαλένιο προφίλ του ανδρός- ούτως ή άλλως δημοτικός σύμβουλος θα εκλεγεί. Αν, όμως, ελέγχει ευθέως και τον δήμο του Πειραιά, τότε στην Αθήνα θα πρέπει να στριμωχτούν γιατί θα έρθει και άλλος να κάτσει γύρω από το τραπέζι. Εκτός και αν ανέβει επάνω.

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ...

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΜΕ TAGS