Στον εμφύλιο της Βοσνίας συμμετείχε και ένας απροσδιόριστος αριθμός εθελοντών από την Ελλάδα και τη Ρωσία που έσπευσαν να συμπαρασταθούν στους ομόδοξους Σέρβους εναντίον των μουσουλμάνων. Πήγαν τα παλικάρια εκεί, φόρεσαν την παραλλαγή, έραψαν επάνω της τη σερβική και την ελληνική σημαία, έβαλαν έναν σταυρό στο καπέλο και ξεκίνησαν τον προσωπικό τους ιερό πόλεμο. Δυστυχώς για αυτούς, υπηρέτησαν ανθρώπους που δικάστηκαν για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Ας είναι. Η ελληνική συμμετοχή στον πόλεμο της Βοσνίας είναι, ούτως ή άλλως, μία υπόθεση θαμμένη κάτω από φακέλους, χρόνια και ψιθύρους. Μας έδειξε όμως ότι στην πατρίδα μας υπήρχε μία ομάδα ανθρώπων που ήταν ικανή να πάρει τα όπλα για να πάει να πολεμήσει μουσουλμάνους.
Στις μέρες μας αυτός ο αριθμός είναι σίγουρα μεγαλύτερος. Χρόνο και όρεξη να έχεις και θα βρεις στο facebook αρκετές προσκλήσεις για δράσεις στρατιωτικού εθελοντισμού στον Εβρο. Δεν στρέφονται όλοι εναντίον των μουσουλμάνων αν και οι περισσότεροι θέλουν να βγουν στο κυνήγι του τζιχαντιστή. Βλέπεις και πρωτοβουλίες που εμφανίζονται ως άδολες εθνικές, με σκοπό την υπεράσπιση του πάτριου εδάφους. Και ενώ ετοιμάζονται τα μικρά εκδρομικά γκρουπ από την Ελλάδα, αλλά και την ευρωπαϊκή Ακροδεξιά, στον Εβρο συμβαίνουν κάποια ενδιαφέροντα πράγματα, λίγο πίσω από τις γραμμές των στρατιωτών και των αστυνομικών. Πολιτοφύλακες αλλά και ιδιώτες με κυνηγετικά αξεσουάρ, συγκροτούν ομάδες περιφρούρησης με τις καραμπίνες στο χέρι. Κάποιοι δημοσιογράφοι έχουν δεχθεί καρπαζιές για να βγάλουν τον σκασμό, μέρες που είναι. Τα κανάλια παίζουν ρεπορτάζ με κυρίες που ετοιμάζουν πίτες για τους στρατιώτες και οι σχολιαστές αναφέρονται στις γυναίκες της Πίνδου που έστεκαν δίπλα στους στρατιώτες. Στον Εβρο έσπευσε ο Αρχιεπίσκοπος. Στον Εβρο και η υπουργός Παιδείας! Στα social media πλέκουν κάλτσες για το μέτωπο.
Σε ακραίες καταστάσεις βλέπεις και ακραίες συμπεριφορές. Αυτό είναι αναμενόμενο. Μόνο που χρειάζεται να θυμηθούμε κάποια βασικά πράγματα.
Πρώτον, οι δυνάμεις ασφαλείας στον Εβρο δεν χρειάζονται ενισχύσεις από τους πολίτες. Οταν οι δυνάμεις ασφαλείας χρειάζονται ενισχύσεις, κηρύσσεται επιστράτευση. Οι δυνάμεις μας έχουν εκπαίδευση, εξοπλισμό και διάθεση για να κάνουν τη δουλειά τους. Σιτίζονται ικανοποιητικά, δεν τους λείπει το φαγητό.
Δεύτερον και κυριότερο. Οταν η πατρίς απαιτεί εγρήγορση, καλό είναι η δουλειά να ανατίθεται σε επαγγελματίες. Διότι όσο πιο κρίσιμη είναι η στιγμή, τόσο υψηλότερος είναι και ο επαγγελματισμός που απαιτείται. Αν ο Ράμπο με τα γαλανόλευκα κάνει μία ανοησία εκεί πάνω, ο λογαριασμός έρχεται σε όλους, όχι στην κοντοκουρεμένη κεφαλή του.
