Η οδός Αμαρουσίου-Χαλανδρίου είναι ένας δρόμος που, όπως δηλώνει και η ονομασία του, συνδέει τους δύο δήμους, ανατολικά και παραλλήλως της λεωφόρου Κηφισίας. Για όσους δεν γνωρίζουν την τοπογραφία της περιοχής, η οδός ξεκινάει από το ύψος του Παραδείσου Αμαρουσίου και τελειώνει δύο χιλιόμετρα πιο πάνω, στη Σορού, λίγο μετά το «δαχτυλίδι».
Στην αρχή του δρόμου υπάρχουν πολυκατοικίες, αλλά όσο ανηφορίζει, η ζώνη κατοικίας αντικαθίσταται από επαγγελματικά κτίρια και χωράφια. Στην περιοχή υπήρχαν, μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του ’90, πάρα πολλά μαρμαράδικα, ήταν το ένα δίπλα στο άλλο. Ομως ήρθε η ανάπτυξη. Και καθώς η Αμαρουσίου-Χαλανδρίου είναι παράλληλη σε εκείνο το κομμάτι της Κηφισίας που φιλοξενεί εταιρείες σε μεγάλα γυάλινα κτίρια, αναπόφευκτα άρχισε να προσελκύει το ενδιαφέρον των κατασκευαστών. Αλλωστε είναι και δύο βήματα από την Αττική Οδό, την οποία και τέμνει. Και έτσι σήμερα μπορείς να δεις εντελώς παράταιρες εικόνες, τη μία απέναντι στην άλλη. Στη μία πλευρά του δρόμου είναι το μοντέρνο κτίριο που στεγάζει πολυεθνικές, ενώ στην άλλη χάσκει οικόπεδο με τα ερείπια παλαιού μαρμαράδικου. Και δίπλα υπάρχει ένα πάρκινγκ. Στη δε σκιά του μοντέρνου κτιρίου λειτουργούν, εντός παραπηγμάτων, καφέ και σουβλατζίδικα που ταϊζουν τους υπαλλήλους. Είναι λες και ζευγάρωσε το Μανχάταν με το Κάιρο.
Τα τελευταία δέκα χρόνια το τοπίο της περιοχής αλλάζει με κινηματογραφική ταχύτητα. Χτίζονται καινούργια κτίρια γραφείων. Και ήδη φυτεύονται νέα μεγαθήρια. Οι γερανοί στην περιοχή είναι σαν τα φοινικόδεντρα στην παραλιακή. Μιλάμε βέβαια για σύγχρονα, βιοκλιματικά, πανέμορφα κτίρια που ενσωματώνουν την επιτομή της κατασκευαστικής γνώσης. Υπάρχει όμως και ένα ερωτηματικό που σχηματίζεται νοερά πάνω από τις καταπράσινες οροφές με τα στιλάτα καφέ και το vegan menu. Πώς θα φτάσουν και πώς θα κινούνται στην περιοχή οι χιλιάδες άνθρωποι που θα απασχοληθούν στα καινούργια κτίρια; Διότι εδώ παρατηρούμε το εξής παράδοξο. Χτίζονται μεγαθήρια, αλλά δεν υπάρχουν οδικά δίκτυα για να υποστηρίξουν την πρόσβαση και τις μετακινήσεις. Ηδη η περιοχή ασφυκτιά, ειδικά τις ώρες αιχμής. Οταν με το καλό σηκωθούν και τα καινούργια κτίρια, πού θα χωρέσουν όλοι αυτοί; Σε ποιους δρόμους θα κινηθούν; Η Αμαρουσίου-Χαλανδρίου στενάζει. Τα περιφερειακά στενά έχουν μπουκώσει από σταθμευμένα αυτοκίνητα και κίνηση. Και όλη η περιοχή εξυπηρετείται μόνο από ένα σταθμό του Προαστιακού. Σε λίγα χρόνια όλα θα καλυφθούν από κυκλοφοριακό χάος, το οποίο, βέβαια, θα μπορείς να χαζέψεις πίσω από το τζάμι του ωραίου σου γραφείου, αρκεί να πας νωρίς το πρωί για να γλιτώσεις το μποτιλιάρισμα.
Η Αμαρουσίου-Χαλανδρίου είναι μόνο ένα παράδειγμα. Συμβαίνει και αλλού. Η έκρηξη του κατασκευαστικού κλάδου, μετά την κρίση, τοποθετεί κτίρια με την ευχέρεια που το κάνεις και εσύ όταν παίζεις Μονόπολη. Και ενώ, πράγματι, τα κτίρια είναι σύγχρονα, βιοκλιματικά και πάει λέγοντας, τα τοπικά αστικά δίκτυα δυσφορούν από την υπερφόρτωση. Αν κοιτάξετε τα επιμέρους στοιχεία, θα διαπιστώσετε ότι αυτήν την περίοδο στην Ελλάδα χτίζουμε οικοδομές και αγοράζουμε αυτοκίνητα. Ολο και μεγαλύτερα αυτοκίνητα. Κοιτάξτε και γύρω σας στον δρόμο. Τα μάτια σας θα επιβεβαιώσουν την αλματώδη αύξηση στις πωλήσεις SUV. Και ο αριθμός των αυτοκινήτων που μπαίνουν στην κυκλοφορία είναι τετραπλάσιος αυτών που αποσύρονται. Πώς θα εξελιχθεί όλο αυτό; Με ατελείωτα μποτιλιαρίσματα, αύξηση των εκπομπών καυσαερίου, ταλαιπωρία, νεύρα και υποβάθμιση της ποιότητας ζωής. Και σταδιακά η μητροπολιτική περιοχή πρωτευούσης μετατρέπεται σε σύγχρονη εκδοχή ενός αστικού μοντέλου που το βλέπεις μόνο σε αναπτυσσόμενες χώρες. Ψηλά και σύγχρονα κτίρια πάνω σε στενούς δρόμους που πνίγονται στο μποτιλιάρισμα. Καλώς ήρθες στη Βομβάη. Οι ζωές μας υποβαθμίζονται κάτω από επενδύσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων. Και αν τύχει και βρεθείς, έστω για λίγο, σε μία ευρωπαϊκή πόλη, σου φεύγει αυθορμήτως ένα θυμωμένο γαμώτο. Γιατί βλέπεις ότι έξω, μπορείς να κινηθείς και να περπατήσεις ανθρώπινα, να χρησιμοποιήσεις λειτουργικές δημόσιες συγκοινωνίες και να παρκάρεις, αν χρειαστεί να μετακινηθείς με αυτοκίνητο. Εδώ μυρίζεις τριτοκοσμικό χαρμάνι, τσαλακωμένος από την ταλαιπωρία, με τις ώρες σου να χάνονται στην καταβόθρα του μποτιλιαρίσματος.
