Πριν από μερικά χρόνια έβλεπα τον Πικέ να σηκώνει το τρόπαιο του Champions League με την Μπαρτσελόνα και σκεφτόμουν ότι είναι πετυχημένος, πλούσιος, όμορφος, λουσμένος στη σαμπάνια και όταν γυρίσει σπίτι θα τον περιμένει η Σακίρα.
Χαζεύω τώρα φωτογραφίες από τον γάμο των Ρουβά-Ζυγούλη. Αν η ευτυχία ήθελε να κάνει διαφημιστικό, θα το έφτιαχνε κάπως έτσι. Ομορφοι, πετυχημένοι, πλούσιοι, υγιείς, με ωραία παιδιά. Συμπαθείς και με ισχυρούς φίλους. Eίναι τόσο υπέροχη η εικόνα που, αν δεις ένα σημάδι επάνω της, θέλεις να την καθαρίσεις με την ανάσα σου και το πιο καλό σου ρούχο. Μετά βλέπω, στις φωτογραφίες, τους καλεσμένους να έρχονται. Και αυτοί είναι όμορφοι, πετυχημένοι. Δεν θα έλεγα, βέβαια, το ίδιο για τα φουστάνια των κυριών. Οπως μου σχολίασε, με κακεντρέχεια, κοσμική κυρία, οι μισές είχαν ντυθεί πριγκίπισες και οι άλλες μισές πρωταγωνίστριες ταινιών για λαϊκό ακροατήριο -η εν λόγω κυρία δεν είχε προσκληθεί στο γάμο.
Ενας κόσμος που τον βλέπεις από βιτρίνα. Βρίσκεται εκεί, μπροστά σου, συνέχεια. Μπορείς να κοιτάζεις όσο θέλεις, όμως δεν επιτρέπεται να αγγίξεις. Κατά μία εκδοχή, αυτοί είναι πλούσιοι και διάσημοι επειδή ακριβώς τους δίνεις τη λάμψη των δικών σου ματιών. Ετσι είναι αυτά τα πράγματα. Αν οι άνθρωποι αποσύρουν τον θαυμασμό και το ενδιαφέρον τους, σταματάς να είσαι διάσημος και ίσως κάποτε χάσεις και τον πλούτο σου. Είναι η δουλειά σου. Να είσαι τροφή για τα μάτια τους, το ποτήρι που δίνει στη ζήλια τους νερό.
Δεν ξέρω βέβαια πώς είναι να είσαι Ρουβάς. Ξυπνάς σε ένα υπέροχο σπίτι, δίπλα σου βλέπεις μία όμορφη γυναίκα και ένα μπουκέτο από ωραίες παιδικές φάτσες. Δεν έχεις κανένα άγχος για την επιβίωσή τους και το μόνο που μεσολαβεί ανάμεσα στα όνειρα και στην πραγματοποίησή τους είναι, απλώς, ο χρόνος. Είσαι ευτυχισμένος με όλα αυτά ή σε πιέζει το άγχος να τα κρατήσεις; Προφανώς και είσαι ευτυχισμένος, το βλέπεις στο χαμόγελο του ανθρώπου. Είσαι τόσο ευτυχισμένος που λες ότι υπάρχει Θεός και σε έχει δείξει με το δάχτυλο. Οταν είσαι Ρουβάς δεν επιτρέπεται να μην είσαι ευτυχισμένος. Το χαμόγελο έχει πλέον καρφιτσωθεί στο στόμα με συρραπτικό. Αν δεν είσαι εσύ ευτυχισμένος, τότε τι έχεις να δώσεις στον κόσμο που σε βλέπει;
Τα δάχτυλα σαλιώνονται να γυρίσουν τις σελίδες. Ο αέρας θέλει να αρπάξει το περιοδικό, λες και θα διαβάσει και ο ίδιος. Οι φωτογραφίες του γάμου είναι τυπωμένες σε ιλουστρασιόν χαρτί, κάτω από μεγάλους τίτλους με κόκκινα γράμματα. Θα τις δουν στις παραλίες, θα τις χαϊδέψουν με τον αντίχειρα, στο κινητό, θα τις δουν μεγάλες στην οθόνη του υπολογιστή. Πιθανότατα δεν θα υπάρχουν πολλές, αφού το ζεύγος επιδεικνύει εγκράτεια σε κάτι τέτοια και, προφανώς, θα ζητήθηκε από τους καλεσμένους να σεβαστούν τη στιγμή. Τι σκέφτονται οι άνθρωποι όταν βλέπουν τις φωτογραφίες; Σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχουν μόνο τρεις αντιδράσεις: συμπάθεια, ζήλια ή αδιαφορία. Ολοι, όμως, έστω για μία στιγμή, στοχάζονται πάνω στην έννοια της ευτυχίας.
