Στα δίκτυα αρκετοί γράφουν ότι η απόφαση εις βάρος της Χρυσής Αυγής ήταν αποτέλεσμα της λαϊκής πίεσης, τέκνο της οργής και μοναδική επιλογή μετά την πάνδημη καταδίκη που μετουσιώθηκε στην ογκώδη συγκέντρωση έξω από το Εφετείο.
Συγγνώμη, αλλά αν αυτό είναι αληθές, αλίμονο μας. Δεν είναι έτσι. Ελπίζουμε να μην είναι έτσι. Διότι αν η Δικαιοσύνη εκδίδει αποφάσεις προσανατολισμένη στο κοινό περί δικαίου αίσθημα, τότε δεν χρειαζόμαστε δικαστές, αλλά δημοσκόπους. Η απόφαση της Δικαιοσύνης ταυτίστηκε με το κοινό περί δικαίου αίσθημα, δεν υπαγορεύτηκε από αυτό. Όταν οι αποφάσεις υπαγορεύονται από το «κλίμα», δεν έχεις Δικαιοσύνη, αλλά κάτι άλλο. Και ασφαλώς δεν έχεις ούτε Δημοκρατία. Ας δεχθούμε, λοιπόν, ότι άπαντες στάθηκαν όπως αρμόζει στο ρόλο τους και απαιτούσαν οι περιστάσεις. Οι δικαστές έκριναν ανεπηρέαστοι και οι πολίτες άσκησαν το δικαίωμα της παράστασης έξω από ένα δικαστήριο που εκδίδει αποφάσεις στο όνομα του ελληνικού λαού.
Η Χρυσή Αυγή ηττήθηκε σε δύο πεδία. Πρώτα στην κρίση του λαού και έπειτα στην κρίση της Δικαιοσύνης. Στις εκλογές και στα δικαστήρια. Εκεί που η Δημοκρατία λύνει τους λογαριασμούς της ακόμα και με εκείνους που σκοπεύουν να τη δολοφονήσουν. Τώρα αν κάποιοι θεωρούν ότι η Χρυσή Αυγή ηττήθηκε στους δρόμους, στα πάρκα, στις πλατείες, στις οδομαχίες και στους τσαμπουκάδες, είναι δικαίωμα τους. Το αποτέλεσμα που μετράει είναι εκείνο της κάλπης και της δικαστικής ετυμηγορίας. Η νίκη, λοιπόν, δεν ανήκει σε κανένα κίνημα. Ανήκει σε όλους τους δημοκρατικούς πολίτες αυτής της χώρας που συμμετέχουν στα κοινά και εμπιστεύονται τη Δικαιοσύνη. Δεν γίνεται να σηκώνεις την κάλπη από το εκλογικό τμήμα, όπως έγινε στα Εξάρχεια, λέγοντας ότι πολεμάς τον φασισμό. Το παιχνίδι του παίζεις.
Και φυσικά δεν νικήθηκε ο φασισμός. Νικήθηκε η Χρυσή Αυγή των Μιχαλολιάκων και των Κασιδιάρηδων. Ο φασισμός δεν νικιέται έτσι. Νικιέται στα μυαλά των ανθρώπων δια του ορθού λόγου και της ενάρετης Πολιτείας που δεν εξωθεί τους κατατρεγμένους και τους θυμωμένους στα φασιστικά μορφώματα και στα σχήματα του ακραίου λαϊκισμού. Συνεπώς έχουμε δρόμο μπροστά μας. Χθες ήταν η Χρυσή Αυγή. Αύριο μπορεί να είναι κάποιος άλλος.
