Η κοινοβουλευτική περίοδος τελείωσε χθες μαζί με το πρωτάθλημα μπάσκετ. Μεταξύ μας, πριν από μερικές μέρες κανείς δεν ήταν σίγουρος πότε θα τερματιστούν αυτές οι δύο δημοφιλείς εκδηλώσεις του δημοσίου βίου μας. Θεωρητικά η Βουλή επρόκειτο να κλείσει αργότερα. Και το μπάσκετ μπορεί να μην τελείωνε ποτέ. Τέλος πάντων, η μπάλα και ο Σαμαράς έβαλαν τις μοίρες να καθίσουν η μία δίπλα στην άλλη.
Χθες η χώρα παρακολούθησε την τελευταία συνεδρίαση της Βουλής και τον τελευταίο αγώνα του πρωταθλήματος. Ομοίως και εγώ. Είχα δε την τύχη να είμαι στο ΟΑΚΑ στο εντυπωσιακό, είναι η αλήθεια, πάρτι του Παναθηναϊκού. Σκεφτόμουν να κατέβω και στη Βουλή, πλην όμως δεν το αποτόλμησα. Εδώ και μερικά χρόνια εκδηλώνω αλλεργία στα μπινελίκια -είμαι απολύτως βέβαιος ότι χθες στο μπάσκετ ακούστηκαν λιγότερα. Αυτό βέβαια δεν ισχύει για όσα διαδραματίστηκαν τις τελευταίες δύο εβδομάδες. Στα μανταλάκια κρεμάστηκαν χυδαία πρωτοσέλιδα, οι δύο κορυφαίοι σύλλογοι της χώρας εκπροσωπήθηκαν στη δημόσια σφαίρα μέσω εκφράσεων που συναγωνίστηκαν στη χυδαιότητα, όπως οι παίκτες στο παρκέ.
Βεβαίως δεν χρειάζονται ύβρεις για να γίνεις χυδαίος. Τα πρακτικά της Βουλής ξεχειλίζουν από λύματα που εκστομίστηκαν με τον πιο ευπρεπή τρόπο. Όμως χθες ο δείκτης της έντασης κατέρριψε νέο ρεκόρ, μαζί με τα τελευταία προσχήματα ευπρέπειας. Η Βουλή έκλεισε με μέλη της στη φυλακή και μερικά από αυτά έτοιμα να παίξουν ξύλο μεταξύ τους. Λες και έπεσε η αυλαία σε μια παράσταση όπου όλα πήγαν στραβά ή έγινε διάλειμμα σε μια φαρσοκωμωδία με ανεξάντλητες ανατροπές. Η αλήθεια είναι ότι τα πράγματα έχουν περιέλθει σε τραγικό σημείο. Ανατρέξτε σε όποια δημοφιλή έκφραση του δημοσίου βίου θέλετε. Τα βίαια αντανακλαστικά διαμορφώνουν την κυρίαρχη συμπεριφορά. Τι θα θυμόμαστε από τη Βουλή που βίαια έκλεισε και αυτή; Χρυσαυγίτες να βγάζουν αφρούς από το στόμα, όλοι εναντίον όλων, απειλές και αναθέματα, δικαστήρια, γουναράδικα. Ακόμα και αν διατυπώθηκε κάτι δημιουργικό, πνίγηκε κάτω από τα μπάζα. Αλλά και στα σπορ, η μπάλα μέσα στις ίδιες γραμμές παίχθηκε. Θυμηθείτε τον Μαρινάκη να πλακώνεται με τον Σαββίδη, τους Αγγελόπουλους με τους Γιαννακόπουλους και τους άγριους στην κερκίδα να σημαδεύουν λαρύγγια. Τουλάχιστον στα σπορ ξέρεις ποιος κέρδισε. Στην πολιτική ξέρεις ότι χάσαμε όλοι.
Το καλοκαίρι μπαίνει, έστω διστακτικά, για να μας λυτρώσει. Σε αυτή τη χώρα είσαι ευτυχής όταν σταματούν τα πάντα.
