Αν ο γενικός δείκτης του χρηματιστηρίου είχε φωνή, την ώρα της καταβαράθρωσης του 5.7% θα έβγαζε από μέσα του εκείνο το προαιώνιο ρητορικό ερώτημα του ελληνισμού, που τόσο εύστοχα αποτύπωσε το γνωστό ανέκδοτο: «Που πας ρε Καραμήτρο;» Και μετά θα χανόταν κάτω από τις χίλιες μονάδες, αφήνοντας πίσω του κάτι αυθάδεις δηλώσεις περί ανάκαμψης και εμπιστοσύνης στην ελληνική οικονομία.
Το χρηματιστήριο βυθίζεται και το κόστος δανεισμού ανεβαίνει επειδή η κυβέρνηση θέτει την πολιτική σκοπιμότητα υπεράνω της λογικής. Οι αγορές μας δείχνουν ότι το εγχείρημα αποκόλλησης από το ΔΝΤ είναι πρόωρο και έωλο. Με στεγνή οικονομική σκέψη είναι και ηλίθιο. Τι διαβάζουν οι αγορές πίσω από τις δηλώσεις του πρωθυπουργού και των στελεχών του; Ότι η Ελλάδα είναι πολύ πιθανό να αφήσει τη φθηνή χρηματοδότηση του ΔΝΤ και να βγει, σχεδόν γυμνή, στις αγορές και μάλιστα υπό καθεστώς πολιτικής αστάθειας. Κοινώς θα πληρώσουμε ακριβότερα τα δανεικά μας, μόνο και μόνο για να φτιάξουμε συνθήματα και κλίμα. Εκ των πραγμάτων οι τοποθετήσεις στη χώρα αρχίζουν να θεωρούνται επισφαλείς, τα δανεικά γίνονται ακριβότερα και οι μετοχές πετιούνται από τις τσέπες. Και εσείς αν είχατε τον έλεγχο διεθνών funds, έτσι θα αντιδρούσατε. Διότι για σας η τρόικα είναι παράγοντας σταθερότητας, εγγυάται την υλοποίηση ορισμένων μεταρρυθμίσεων, κρατάει το τιμόνι στο δρόμο που αγαπούν οι αγορές. Όσο ο έλεγχος επιστρέφει σε αυτούς που φαλήρισαν το μαγαζί, τόσο ο κίνδυνος ατυχήματος θα μεγαλώνει. Και αυτό είναι κάτι που κοστίζει.
Ένας σοβαρός παράγοντας της αγοράς μου εξηγούσε ότι οι μεγάλες πολυεθνικές άρχισαν, πάλι, να πυκνώνουν ελαφρώς την περιοδικότητα της αποστολής κεφαλαίων στο εξωτερικό. Στα άγρια της κρίσης έστελναν τα λεφτά έξω κάθε βράδυ. Μετά χαλάρωσαν. Τώρα πάλι έχουν μπει σε σκέψεις. Επίσης δεν υπάρχει report ξένης τράπεζας που να μη συνιστά σε επενδυτές να τηρήσουν στάση αναμονής μέχρι να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα στην Ελλάδα. Και τι κάνει η κυβέρνηση για όλα αυτά; Παριστάνει το ποντίκι που βρυχάται, ενώ αποδίδει στον ΣΥΡΙΖΑ την ευθύνη για την αστάθεια. Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τολμά να εγκαλέσει την κυβέρνηση για την πτώση του χρηματιστηρίου και την άνοδο του κόστους δανεισμού. Πώς να την εγκαλέσει; Αν οι αγορές αντιδρούν έτσι μετά από μία επίσκεψη στο γραφείο της Λαγκάρντ, το πιθανότερο είναι να συμπεριφερθούν χειρότερα αν δουν μια Κυριακή βράδυ τον Αλέξη χαμογελαστό στο Ζάππειο.
Εννοείται ότι και για τους δύο η πτώση του χρηματιστηρίου δεν έχει πλέον κανένα πολιτικό αντίκρυσμα. Για τον Έλληνα τηλεθεατή η πτώση του χρηματιστηρίου είναι, περίπου, σαν σεισμός στη Λατινική Αμερική. Τραγωδία, αλλά μακριά από μας.
