«Σε λίγο οι αιτήσεις για μεταφορά χρημάτων στο εξωτερικό θα είναι σαν τις πάγιες εντολές για εξόφληση της ΔΕΗ» μου έλεγε ένα στέλεχος τραπέζης, χθες στα Μεσόγεια. Δεν διαφώνησα. Του είπα ότι ευρώ θα βρίσκεις μόνο σε κάδους πλυντηρίων και τσέπες παντελονιών. Οι κουμπαράδες-γουρουνάκια θα κουνήσουν την ουρά τους για να φύγουν νύχτα. Μετά βγήκα από την τράπεζα, είδα σε μία στάση λεωφορείου αφίσα του Πανταζή και το θεώρησα σημάδι δραχμής. Δεν είναι το μοναδικό. Ο Αντύπας κάνει δεύτερη καριέρα, η Κωνσταντίνα εμφανίζεται στη Συγγρού και ο Τσίπρας ανοίγει το χρονοντούλαπο. Γυρίζουμε πίσω. Θα το δεχόμουν με χαρά, αρκεί η επιστροφή να ήταν και βιολογική. Τότε, μάλιστα. Όχι μόνο να πουλήσεις τη ψυχή σου στο διάολο και να πληρωθείς σε δραχμές, αλλά να διαολοστείλεις και ολόκληρη χώρα. Δεν θα γίνει έτσι. Θα γυρίσουν όλα πίσω εκτός από τα χρόνια μας. Για την ακρίβεια, δεν γυρίζουμε εμείς στη δραχμή. Η δραχμή γυρίζει σε μας. Έρχεται κατά πάνω μας όπως το τρένο στις ταινίες western. Δεν είμαστε οι θεατές. Είμαστε οι δεμένοι πάνω στις ράγες.
Μερικοί από σας θα μου πείτε ότι κινδυνολογώ, κουνάω τα πολύχρωμα φτερά μου ως άγαρμπος παπαγάλος πάνω στην κούνια του. Σύμφωνοι. Δεν μπορώ, όμως, να καταλάβω γιατί είμαι εγώ παπαγάλος του συστήματος και δεν είναι όλοι εκείνοι που έχουν πλέον αποενοχοποιήσει τη συζήτηση περί δραχμής. Και μάλιστα για ορισμένους το σενάριο μετατράπηκε σε προοπτική. Όχι, δεν έχει να κάνει μόνο με τον ΣΥΡΙΖΑ. Έχει να κάνει με το σύνολο του πολιτικού συστήματος που αρνείται να αναλάβει ευθύνες. Αν οι εκλογές είναι καταστροφικές για τη χώρα, τότε εκείνοι που προσπάθησαν να τις αποτρέψουν όφειλαν να βρέξουν τα πόδια τους. Αν οι εκλογές φέρνουν όντως τη δραχμή πιο κοντά, τότε το μέτωπο του ευρώ έπρεπε να πετάει φλόγες. Ας έκαναν κυβέρνηση χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή τι διαφορετικό μπορεί να προκύψει από τις εκλογές; Η βόμβα θα σκάσει σε άλλα χέρια, αλλά μέσα στο ίδιο σπίτι.
Θα άξιζε τον κόπο να υπήρχε κάπου στο Σύνταγμα ένας ηλεκτρονικός μετρητής των κεφαλαίων που αποδημούν προς μέρη φιλόξενα και ασφαλή. Να παρακολουθούμε το ποσό να μεγαλώνει χιλιάρικο με χιλιάρικο, όπως τα λεπτά στην αντλία της βενζίνης. Τι θα έχει μείνει στη χώρα μέχρι τις εκλογές; Ελάτε, μην αρχίσετε να λέτε ότι δεν σας ενδιαφέρει επειδή ο λογαριασμός σας είναι άδειος σαν το στομάχι σας. Αν στίψεις τις αποταμιεύσεις, η αγορά αποκλείεται να αποκτήσει ρευστότητα για να κινηθεί-όποτε κινηθεί-η επιχειρηματικότητα. Χωρίς κεφαλαιακή υποδομή η ανεργία θα βγάζει περισσότερα κεφάλια και η ύφεση μεγαλύτερα δόντια. Μόνο την τελευταία εβδομάδα έφυγαν από τις ελληνικές τράπεζες περισσότερα από 1 δισ. ευρώ-έχουμε πλέον τα πιο πλούσια στρώματα στον κόσμο.
Άκουγα τον Δρίτσα να λέει ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα επανακτήσει τον ΟΤΕ και την «Ολυμπιακή», το δημόσιο θα κάνει στρατηγικές κινήσεις και η ανάπτυξη θα επιστρέψει-θυμίζω ότι ήδη, κατά δήλωση του Τσίπρα, επέστρεψε η Δημοκρατία. Για να μη χαλάμε τις καρδιές μας το εκλαμβάνω ως λογικό και γυρίζω την ερώτηση στην άλλη πλευρά: πώς θα επαναπατρίσουν κεφάλαια; Δεν θα επαναπατρίσουν, τουλάχιστον για μερικά χρόνια. Ακόμα και αν δεν επιστρέψουμε στη δραχμή, τα ευρώ δεν θα γυρίσουν εύκολα πίσω. Η σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ κράτους και αποταμιευτή έχει διαρραγεί και τώρα απλώς αποσυντίθεται. Μπορείς να επικαλεστείς τον πατριωτισμό των πολιτών, εν ανάγκη θα τους πεις και κάτι περί εθνικής αξιοπρέπειας. Όλα αυτά είναι αδιάφορα όταν πρόκειται για τα χρήματα τους. Πίσω από το παραβάν θα πας και φορτισμένος. Μπροστά στο ΑΤΜ είναι αλλιώς.
