Παρακολουθώ πάντα τον αγιασμό της νέας Βουλής με τον τρόπο που χαζεύω την έναρξη των ριάλιτι. Με το ίδιο ενδιαφέρον και ζωηρή διάθεση. Γνωρίζω τα πρόσωπα που θα μας κρατήσουν συντροφιά στην επόμενη σεζόν αν και οι βουλευτές έχουν μεγαλύτερο καύσιμο από τους παίκτες των ριάλιτι και θα το κάψουν στην τετραετία.
Ωστόσο οι περιπτώσεις τους μοιάζουν τόσο πολύ ώστε συχνά χάνονται και οι διαχωριστικές γραμμές και εσύ δεν ξέρεις αν αυτό που βλέπεις είναι πολιτική ή ριάλιτι. Άλλωστε ο ένας χώρος δανείζεται στοιχεία από τον άλλον. Για να ξεχωρίσεις στην πολιτική, υιοθετείς συμπεριφορές ριάλιτι. Και για να προχωρήσεις στο ριάλιτι πρέπει να είσαι καλός στη χάραξη πολιτικής. Και στις δύο περιπτώσεις είναι το κοινό που αποφασίζει.
Τους έβλεπα, λοιπόν, να προσέρχονται στη Βουλή όπως οι παίκτες του ριάλιτι στο πλατό. Φορώντας τα καλύτερα ρούχα και το πιο όμορφο χαμόγελο. Ευδιάθετοι, με το χέρι τεντωμένο για αφράτες χειραψίες. Με ελεγχόμενο δέος και κρυφές ματιές προς τα πάνω για να μετρήσουν το μπόι της περίστασης. Ακριβώς όπως μπαίνουν και στο Power of Love. Σε μερικούς μήνες, βέβαια, θα ξεκατινιάζονται και οι μεν και οι δε μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες καθώς θα έχουν αντιληφθεί ότι το μόνο που έχει σημασία είναι να παραμείνεις στο παιχνίδι. Παρατηρούσα τους νέους βουλευτές και προσπαθούσα να μαντέψω ποιοι θα μας απασχολήσουν περισσότερα τα επόμενα χρόνια.
Υπάρχουν ορισμένοι με τους οποίους δεν θα βγαίνατε ούτε για καφέ -σας μιλάω για τον ορισμό του σούργελου. Άνθρωποι που δεν θα μπορούσαν να φανταστούν ότι θα μπουν στη Βουλή ακόμα και αν τους έδινες LSD. Νομίζω, που λέτε, ότι αυτοί οι βουλευτές θα είναι και οι πιο χρήσιμοι από όλους. Διότι θα σηκώσουν εκείνον τον μεγάλο καθρέφτη, θα κοιταχτούμε ως κοινωνία και θα θυμηθούμε ποια είναι η αληθινή εικόνα μας. Θα απομυθοποιήσουν την έννοια της πολιτικής και θα μας εξηγήσουν ότι καλά είναι τα ευγενή κίνητρα, αλλά τα φθηνά είναι εκείνα που κάνουν τη δουλειά.
