Προσπαθώ να θυμηθώ πόσες φορές συνέβη το απίθανο. Ξέρετε, περιπτώσεις του τύπου «έλα μωρέ, πόσο θα χιονίσει» και μερικές ώρες μετά είσαι αποκλεισμένος στο σπίτι χωρίς ρεύμα, ενώ η κυκλοφορία γίνεται μόνο με έλκηθρο. Και το «πόσο θα φυσήξει πια» ή το «δεν θα βρέχει και όλη μέρα». Πρόκειται για εκφράσεις που εμφανίζονται με τη μεγαλύτερη συχνότητα στον κατάλογο famous last words.
Είναι και άλλα. «Σιγά μην κερδίσει ο Τραμπ» ή «δεν υπάρχει περίπτωση για Brexit». Με πιο χαριτωμένο όλων το «έλα τώρα που θα έρθει ο ιός από την Κίνα». Δεν θέλω να σας απασχολήσω με εγχώρια παραδείγματα γιατί θα ξεφύγει η κουβέντα. Τώρα ακούς από φίλους το «ε, όχι και Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος» με το οποίο σίγουρα δεν εφησυχάζουν οι συμπολίτες που αγοράζουν τα χάπια ιωδίου και παραγγέλνουν μάσκες -με το που πάμε να πετάξουμε τη μία μάσκα, ετοιμαζόμαστε για την άλλη. Και απλώς να σας θυμίσω ότι πριν από δύο εβδομάδες οι περισσότεροι ήταν έτοιμοι να στοιχηματίσουν στη μπλόφα του Πούτιν. «Σιγά μην εισβάλλει η Ρωσία στην Ουκρανία». Αλλωστε αυτό έλεγε και ο Πούτιν.
Η κοινή μας ζωή είναι γεμάτη από νίκες του απίθανου. Για την προσωπική, δεν το συζητώ, συνέχεια βρισκόμαστε μπροστά σε εκείνο που πιστεύαμε ότι δεν θα συμβεί ποτέ, με πρώτο το γήρας. Από όπου και αν το πιάσεις, λες ότι αποκλείεται να γίνει ο Μεγάλος, ο Τελευταίος Πόλεμος. Κανένας Ευρωπαίος δεν θα πάει να πέσει στο ανατολικό μέτωπο, ούτε θα τρέχει σε καταφύγιο που, μην το ξεχνάμε, δεν διαθέτει αρκετές πρίζες για φορτιστές. Το πολύ να αφήσουν τον Πούτιν να ισοπεδώσει την Ουκρανία, άντε και καμιά Μολδαβία και μετά βλέπουμε, μπορεί η Ρωσία να περιμένει άλλη μία γενιά πριν πεινάσει ξανά. Και αν όμως συμβεί; Αν όλα αυτά μας οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στον Γ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο; Δεν θα είναι η ραδιενέργεια που θα μας σκοτώσει. Θα είναι το σοκ. Θα έρθει κανένας πόλεμος και θα μας βρει να κοιτάμε σαν χαμένοι, με το χέρι και το κινητό ψηλά, να ψάχνουμε σήμα.
