Ο λευκός καπνός ανέβηκε στον ουρανό πριν από την προσευχή του νέου Πάπα. Πιθανότατα και ο Θεός από τα site το έμαθε. Κι από εκεί ψηλά, θα έβλεπε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους με ανοιχτές ομπρέλες, ένα χωράφι από πολύχρωμα μανιτάρια, να πανηγυρίζουν για την εκλογή του Φραγκίσκου στον θρόνο της Ρώμης. Σπανίως η Ιστορία καταγράφει λεπτομέρειες από τα κονκλάβια. Ξέρουμε, ας πούμε, ότι -την προηγούμενη φορά, όταν ο Βενέδικτος ήταν ο εκλεκτός- ο σημερινός Πάπας ήρθε δεύτερος. Όμως, δεν είναι εύκολο να κατανοήσεις τον τρόπο με τον οποίο διαμορφώνονται οι ισορροπίες εκεί μέσα.
Δεν είναι τα κράτη που βάζουν την ισχύ τους να αναμετρηθεί. Είναι η ανάγκη ενός οργανισμού να επιβιώσει, διατηρώντας τη μεγαλύτερη δυνατή αρμονία μεταξύ συμφερόντων και ιδεών που συγκρούονται. Διάβαζα χθες ότι η εκλογή του Αργεντινού σηματοδοτεί την ανάγκη της καθολικής Εκκλησίας να αντλήσει δύναμη από μία μεγάλη και ζωντανή δεξαμενή πιστών, το ποίμνιο της Λατινικής Αμερικής. Η δε επιλογή του ονόματος παραπέμπει στον Άγιο Φραγκίσκο της Ασίζης -ο «Φτωχούλης του Θεού» εξηγεί ιδανικά τον συμβολισμό. Επίσης, η ηλικία του Πάπα επιτρέπει στους ηττημένους της αναμέτρησης να διατηρούν ζωντανές τις φιλοδοξίες και θερμές τις προσευχές τους.
Ας βρέχει στη Ρώμη. Στο Βατικανό ξημερώνει μία ηλιόλουστη μέρα και ο Φραγκίσκος θα βάλει τα δάχτυλα στα δίχτυα του Ψαρά. Αυτό κι αν είναι θαύμα, δεν συμφωνείτε; Το πρωί είσαι ένας υπερήλικας πρώην Αρχιεπίσκοπος -που έχει συγκρουστεί με την κυβέρνησή του- και όταν ανάψουν τα βραδινά φώτα είσαι ένας από τους ισχυρότερους ανθρώπους στον κόσμο, με θέση και θέα στην Ιστορία. Νομίζω ότι μόνο στην καθολική Εκκλησία μπορεί να συμβεί αυτό, μόνο όταν στον πυρήνα βρίσκεται κάτι υπερβατικό, που απευθύνεται στην υπαρξιακή αγωνία των ανθρώπων. Τα της Ορθοδοξίας είναι ταπεινότερα, μικρότερα και με μεγαλύτερη ομοιογένεια. Ο Πάπας ευλογεί δισεκατομμύρια, διακονεί σε όλες τις γλώσσες της οικουμένης και συνενώνει ένα παγκόσμιο, πολυμορφικό μωσαϊκό.
Έβλεπα τα πρόσωπα των ανθρώπων στην πλατεία του Αγίου Πέτρου. Εξέπεμπαν ευτυχία, γαλήνη. Αγάπη; Εξαρτάται. Αύριο μπορεί να αναθεματίζουν μαζί του τους γάμους ομοφύλων ή τη χρήση του προφυλακτικού. Οι άνθρωποι έχουν την ανάγκη της καθοδήγησης, χρειάζονται Θεό για να στέλνουν τις προσευχές τους και ποιμενάρχη να ακολουθούν. Δεν θα συμβαίνει για πάντα. Η γνώση ρίχνει, μέρα με τη μέρα, σταγόνες φωτός επάνω στον ίσκιο της θρησκείας. Κάποτε, στο μακρινό μέλλον, όταν ο πολιτισμός νικήσει την άγνοια, οι εικόνες λατρείας θα παραπέμπουν στη νύχτα της ανθρωπότητας. Μπορεί η Εκκλησία να έχει όλο τον χρόνο με το μέρος της. Δεν έχει, όμως, την αιωνιότητα.
