Δεν αποκλείεται κάπου να διαβάσουμε ότι ήταν η Παναγιά που δεν άφησε τον Έλληνα να μπει στο αεροπλάνο των Αιθιοπικών Αερογραμμών. Ενδεχομένως η «Ελεύθερη Ωρα» να έχει και φωτογραφία με το περίγραμμα της Θεοτόκου στον ουρανό. Σε αυτό το σενάριο υπάρχει βέβαια μία λογική αντίφαση αφού και οι 157 παιδιά του ίδιου Θεού είναι, αλλά, εντάξει, κάτι τέτοια τα παραβλέπουμε εύκολα.
Διάβασα την ανάρτηση του ανθρώπου στο facebook. Ευαίσθητη και συγκροτημένη. Στα σχόλια που τη συνοδεύουν αρκετοί τον καλούν να ανάψει ένα κερί, να ευχαριστήσει τον Θεό για τη δεύτερη ζωή που του χάρισε. Όμως και αυτή η παρότρυνση ακούγεται εξωφρενική, προσβάλλει την πίστη τους. Αν ο Θεός κράτησε αναμμένο το λυχνάρι του συμπατριώτη μας, τότε φύσηξε και έσβησε το καντήλι των άλλων 157 που μπήκαν στην πτήση, έδεσαν τη ζώνη και άρχισαν να χαζεύουν την οθόνη του κινητού τους. Λίγο μετά ήταν όλοι νεκροί. Κανένας δεν πιστεύει ότι ο θάνατος θα τον βρει σε τέτοια στιγμή. Και τι να σκέφτονταν, άραγε, τα δευτερόλεπτα της πτώσης; Τους ανθρώπους τους; Τις εκκρεμότητες που άφηναν πίσω τους; Έμεινε, αλήθεια, καμιά ελπίδα να επιπλέει στη φουρτούνα των κραυγών τους;
Δυστυχώς αυτό πια δεν έχει καμία σημασία. Αν κάτι αξίζει να μάθουμε είναι τι σκέφτεται ο συμπατριώτης μας. Αισθάνεται, άραγε, τυχερός ή ευλογημένος; Και, αλήθεια, μήπως τελικά αυτές οι δύο έννοιες ταυτίζονται και απλώς τους δίνουμε διαφορετική χροιά; Αν δεν μπεις στο αεροπλάνο είσαι ευλογημένος. Αν σου πέσει το λαχείο, είσαι τυχερός.
Πώς θα κοιμάται, άραγε, από εδώ και πέρα ο συμπατριώτης μας Αντώνης Μαυρόπουλος; Θα σκέφτεται ότι είναι άτρωτος ή θα τρέμει επειδή έμαθε ότι όλη του η ύπαρξη χωρούσε σε εκείνη τη βαλίτσα που τελικά δεν παρέδωσε στο αεροδρόμιο; Τι κάνεις όταν σου συμβεί κάτι τέτοιο; Το ρίχνεις στον τζόγο ή στην προσευχή; Γίνεσαι εγκρατής και προσεκτικός ή βουλιάζεις στην κραιπάλη, γνωρίζοντας ότι τα πάντα χάνονται με ένα φύσημα του αέρα;
Πιστεύεις στην τύχη ή στον Θεό; Και αν δεν έχουν καμία διαφορά μεταξύ τους; Είναι βέβαια πολύ πιθανό να πιστέψεις στη μοίρα και να πεις ότι δεν ήταν γραφτό σου, δεν ήρθε ακόμα η ώρα σου. Όμως όταν σκέφτεσαι πώς έφυγαν οι άλλοι 157, θα ρίχνεις κλεφτές ματιές πάνω από τον ώμο σου, μήπως σε ακολουθεί ένας τύπος με μαύρο ριχτό, κουκούλα και δρεπάνι.
