Αυτή η σελίδα θρέφεται με ψέματα. Ακολουθεί τα γεγονότα και τα γυρίζει ανάποδα. Ωστόσο αυτή τη φορά θα τρέξει μπροστά από αυτά, γνωρίζοντας ότι στο τέλος θα μείνει πάλι με τα ψέματα. Πώς θα είναι, λοιπόν, ο κόσμος στο τέλος της χρονιάς που μόλις άρχισε;
Στις 14 Αυγούστου 1945 η Νέα Υόρκη πανηγύριζε τη νίκη κατά της Ιαπωνίας. Στην Times Square ένας ναύτης φίλησε μία κοπέλα που έμοιαζε με νοσοκόμα -ήταν βοηθός σε οδοντιατρείο. Μετά από 76 χρόνια οι δύο φιγούρες ανανέωσαν τη θέση τους στην αθανασία, αυτή τη φορά χάρη στον Banksy. Πήρε τη φωτογραφία και τη μετέφερε σε έναν λονδρέζικο τοίχο. Ζευγάρια άρχισαν να φιλιούνται μπροστά της. Και οι φωτογράφοι πλέον αποθανατίζουν ζευγάρια που φωτογραφίζουν άλλα ζευγάρια να φιλιούνται μπροστά από τον εντοιχισμένο ναύτη και την κοπέλα. Το γκράφιτι του Banksy αποτύπωσε την ευφορία για το τέλος της πανδημίας. Και τώρα, στο τέλος του 2021, δεν συγκρατούμε ούτε την ταχύτητα με την οποία εμβολιάστηκε ο πληθυσμός στο βόρειο ημισφαίριο, ούτε τη θεαματική καμπύλη που αποτυπώνει την ήττα του ιού. Αυτό που όλοι συζητούν είναι η ανάκτηση της κανονικότητας που ήρθε στην επόμενη ανάσα, έπειτα από ένα παίξιμο των ματιών. Και για να είμαστε ακριβείς, δεν είναι η κανονικότητα που επέστρεψε. Εμείς επιστρέψαμε σε αυτήν. Σχεδόν όλα όσα γράψαμε το 2020 για την εποχή μετά την πανδημία, είναι για πέταμα. Βγήκαν οι μάσκες, άνθισαν χαμόγελα, άνοιξαν οι αγκαλιές, γροθιές ξεδιπλώθηκαν, έγιναν πάλι παλάμες. Λέγαμε ότι τίποτα δεν θα είναι ίδιο. Και όμως, όλα έγιναν όπως ήταν. Εντάξει, αρκετοί πλέον δουλεύουν από το σπίτι ή κερδίζουν χρόνο με τηλεδιασκέψεις. Επίσης πολλοί χρησιμοποιούν ακόμα τη μάσκα για να προστατευτούν από τις ιώσεις -είναι εντυπωσιακό πόσες μητέρες στέλνουν έτσι τα παιδιά τους στο σχολείο. Δύο εκατομμύρια ζωές χάθηκαν μέσα σε μία παρένθεση. Όμως μία ζωή, η κανονική, αυτή που μοιραζόμαστε όλοι, μας θύμισε ότι είναι η αιώνια, η αδάμαστη, ανεξάντλητη δύναμη που ορίζει τον κόσμο.
Στην Ελλάδα η διπλή εκλογική νίκη της Νέας Δημοκρατίας το φθινόπωρο ήταν συμβατή με τις προβλέψεις. Ωστόσο η ερμηνεία του αποτελέσματος έγινε από πολλές γωνίες. Τι ήταν αυτό που έπεισε τους ψηφοφόρους να ανανεώσουν με εμφατικό τρόπο την εντολή προς τον Μητσοτάκη; Τι μέτρησε περισσότερο; Η διαχειριστική του επάρκεια ή η ανεπάρκεια του Τσίπρα, δηλαδή η απουσία εναλλακτικής λύσης; Ήταν η αδυναμία στη συγκρότηση «προοδευτικού μετώπου» ή το προγραμματικό αφήγημα της ΝΔ, βασισμένο στην έκθεση Πισσαρίδη, που έδωσε πιο πειστική αναπτυξιακή προοπτική; Μέτρησε, βέβαια, η έξοδος από την υγειονομική κρίση, η έκρηξη του τουρισμού και η διάθεση ζεστού χρήματος από κοινοτικούς πόρους. Αντιθέτως, οι ψηφοφόροι δεν απέδωσαν την αναμενόμενη σημασία στα του διαλόγου με την Τουρκία, αν και εκεί η αντιπολίτευση τοποθέτησε πολλές από τις μάρκες της, εγκαλώντας την κυβέρνηση για ενδοτισμό. Είναι και η πολιτική μας παράδοση που, σε κανονικούς καιρούς, μοιράζει το χαρτί δίνοντας στους πρωθυπουργούς το ατού μίας δεύτερης θητείας. Η χρονιά κλείνει με τον πολιτικό ορίζοντα του Μητσοτάκη να εκτείνεται πλέον ως το 2025, τον ΣΥΡΙΖΑ σε προσυνεδριακή εσωστρέφεια και τη Φώφη Γεννηματά σε κατάσταση ευφορίας. Αν το 2021 ήταν μεταβατικό, το 2022 προβάλλει πληκτικό.
Η πολιτική συνταξιοδότηση Μέρκελ τον Σεπτέμβριο άνοιξε τη, μάλλον φιλολογική, συζήτηση για την ηγεσία της Ευρώπης. Ο διάδοχός της, ο Φρίντριχ Μερτς, δεν διαθέτει ούτε το εκτόπισμα, αλλά ούτε και τη διάθεση να ηγηθεί. Με σαφείς αποστάσεις από τα σοσιαλδημοκρατικά της Μέρκελ και ένα μάλλον εσωστρεφές στίγμα, προς το παρόν χαράσσει δρόμο επιστροφής στις βασικές πολιτικές σταθερές των Χριστιανοδημοκρατών, έχοντας αφήσει, κατά κάποιον τρόπο, την ευρωπαϊκή πυξίδα στα χέρια του Μακρόν. Στις ΗΠΑ παρακολουθούν με ενδιαφέρον το μοντέλο των «συμπροέδρων» Μπάιντεν και Χάρις, κάτι που μας επιτρέπει να γνωρίζουμε από τώρα ποια θα λάβει το χρίσμα των Δημοκρατικών για το 2024. Η επιστροφή των ΗΠΑ στη Συμφωνία για το Κλίμα, το συγκρατημένο άνοιγμα προς την Κίνα και οι ψυχροί τόνοι με τη Ρωσία είναι τα βασικά διεθνή βήματα που έκανε η νέα διαχείριση. Η έκπτωση του Τραμπ στην παρουσίαση trash πολιτικού σόου παραπέμπει στο πυροτέχνημα που, μετά την έκρηξη, διαλύεται σε μαύρο καπνό.
Η χρονιά που φεύγει είχε στις πλάτες της υποχρεώσεις του 2020. Τα γεμάτα στάδια στο Τόκιο και στα γήπεδα του Euro, έστω και αν οι θεατές έπρεπε να φέρουν στο κινητό τους πιστοποιημένο QR code εμβολιασμού, έστειλαν στον πλανήτη αναστεναγμό ανακούφισης. Το χειροκρότημα στις συναυλίες και στα θέατρα ακούστηκε σαν τρεχούμενο, γάργαρο νερό που κυλάει για να φτάσει σε διψασμένα στόματα. Ναι, το 2021 ήταν η χρονιά της λύτρωσης. Και όμως, η πιο εντυπωσιακή εικόνα της χρονιάς δεν ήρθε από τη Γη. Ήρθε από την επιφάνεια του Αρη, στις 18 Φεβρουαρίου, όταν προσεδαφίστηκε το νέο όχημα της NASA, το Perseverance. Το βίντεο από την επιφάνεια του πλανήτη ήταν σαν κλιπ από ταινία επιστημονικής φαντασίας. Με εμάς αθέατους κομπάρσους. Ζούμε σε ένα μικρό κόσμο. Που πλέον δεν μας χωράει.
