Η ορκωμοσία του Αλέξη Τσίπρα ήταν μία σπάνια στιγμή πολιτικής αισθητικής και ιστορικής βαρύτητας. Σήκωσε το κεφάλι, κοίταξε τον πρόεδρο της Δημοκρατίας και είπε τα λόγια του όρκου. Χωρίς καπνό ανάμεσά τους. Ορκίστηκε στην τιμή και στη συνείδησή του. Ό,τι πιο ιερό για κάποιον που δεν θρησκεύεται. Εν τέλει τόσοι και τόσοι ορκίστηκαν στο ευαγγέλιο, αλλά δεν είχαν τον Θεό τους. Ας υπάρξει και ένας που δεν θα βάλει το χέρι στο ευαγγέλιο αλλά στην καρδιά. Και το προσκύνημα στην Καισαριανή περιείχε φόρτιση για το αριστερό ακροατήριο. Αν μη τι άλλο, έχει ενδιαφέρον να αρχίζεις την πορεία προς τη διαπραγμάτευση, καταθέτοντας στεφάνι σε μνημείο εκτελεσθέντων από τους Γερμανούς.
Την ίδια ώρα, ο Πάνος Καμμένος πήγαινε να φιλήσει το χέρι του αρχιεπισκόπου. Και, ευτυχώς, δεν σκέφτηκε να πει κάτι για τους ανθρώπους που αυτοκτόνησαν στα χρόνια της γερμανικής μνημονιακής κατοχής. Γιατί να το κάνει; Ο Καμμένος είναι τώρα ο πιο ευτυχισμένος Έλληνας και ο πραγματικός νικητής των εκλογών. Καβάλα στο άλογο, μάλλον στο τρένο, οδεύει προς το υπουργείο Εθνικής Άμυνας που τόσο πόθησε.
Στην ορκωμοσία της κυβέρνησης οι των ΑΝ.ΕΛ θα επιδείξουν ευσέβεια και σεβασμό στις παραδόσεις, όπως τις αντιλαμβάνεται η Σπυράκη. Οι άλλοι θα μείνουν κοντά στον σύγχρονο κόσμο και στον αιώνα μας. Και οι δύο εταίροι, λοιπόν, αποδίδουν ιδιαίτερη έμφαση στους συμβολισμούς. Δεν αποκλείεται αυτό να επεκταθεί και στην κυβερνητική καθημερινότητα. Ο Συριζαίος, ας πούμε, να δίνει γαρύφαλλα στους ΜΑΤατζήδες, ενώ ο «Ανεξάρτητος» θα τους προσφέρει νερό, μη χρειάζεται να δέρνουν περιπτεράδες. Αυτό θα είναι χαριτωμένο. Περιέχει, όμως, μία αμήχανη διαπίστωση. Αρχίζεις τη θητεία σου με πολιτικό όρκο, αλλά στη Βουλή θα σε χειροκροτήσει ο Νικολόπουλος. Τιμάς τους εκτελεσθέντες από τους ναζί, αλλά συναλλάσσεσαι πολιτικά με έναν άνθρωπο που δηλώνει ότι οι Εβραίοι δεν πληρώνουν φόρους. Λες ότι θα ενώσεις τους Έλληνες, αλλά ο εταίρος σου δείχνει προδότες, δοσίλογους, «Τσολάκογλου», υπαλλήλους τοκογλύφων. Οι προηγούμενοι ήταν ίδιοι και προσπαθούσαν να δείχνουν διαφορετικοί. Αυτοί είναι εντελώς διαφορετικοί, αλλά πρέπει να δείξουν ότι μοιάζουν. Δύσκολο. Συχνά θα δείχνει και γελοίο. Γιατί σε κάθε χαμόγελο που θα σκάει ο Τσίπρας, θα φαίνονται τα δόντια του Καμμένου.
