Δεν θυμάμαι όλους τους λόγους για τους οποίους κάναμε κατάληψη στο σχολείο. Ένας σίγουρα ήταν η προβληματική κτιριακή υποδομή. Η σχολική στέγη της Θεσσαλονίκης είχε υποστεί ζημιές από τον σεισμό και, εκ των πραγμάτων, αρκετά σχολεία στριμώχτηκαν μέσα σε λυόμενα και κάτω από λαμαρίνες. Ήταν ένας σοβαρός λόγος για να προβείς σε δυναμική διαμαρτυρία, ασχέτως αν γνώριζες ότι δεν επρόκειτο να πετύχεις κάτι. Πράγματι, πέρασαν είκοσι χρόνια για να λυθεί το πρόβλημα του συγκεκριμένου σχολείου. Όμως ήσουν παιδί και είχες και το δίκαιο με το μέρος σου. Επίσης η εποχή ευνοούσε τις δυναμικές κινητοποιήσεις. Στη δέκατη επέτειο του Πολυτεχνείου η «Αλλαγή» επέτρεψε τις γιορτές στα σχολεία και τη συμμετοχή στις πορείες. Κάθε τάξη είχε τον Κνίτη της, μπορεί και δύο. Αν μη τι άλλο, η έννοια της συλλογικότητας ταυτίστηκε με τη μαχητικότητα και τη διεκδίκηση. Έτσι γίνεται πάντα. Η συμμετοχή είναι συνάρτηση της δράσης. Θα βρεις πρόθυμους για αποχή από το μάθημα και κατάληψη του κτιρίου. Θα βρεις λιγότερους αν πεις να καθαρίσεις κανένα πάρκο.
Πόσοι συμμετέχουν στις καταλήψεις των σχολείων; Ένα μικρό ποσοστό επί του συνόλου της σχολικής κοινότητας. Οι περισσότεροι μαθητές βλέπουν την αλυσίδα στην πόρτα και συναινούν δια της σιωπηρής αποδοχής. Κατανοητό. Το ελληνικό σχολείο δεν σου δίνει ερείσματα για να το υπερασπιστείς. Είναι αναχρονιστικό, βαρετό, χωρίς σοβαρές υποδομές και με υπερβολικές απαιτήσεις. Ειδικά το σχέδιο για το νέο Λύκειο, με την τράπεζα θεμάτων, στέλνει τα παιδιά στο φροντιστήριο από την Α’ Λυκείου. Ναι, δουλεύουν και οι αδιόριστοι εκπαιδευτικοί έτσι. Όμως οι έξι ώρες σχολείου και οι τρεις φροντιστηρίου είναι η καθημερινότητα ενός παιδιού.
Είναι Νοέμβριος και στα σχολεία έχει καταλήψεις. Τόσο προβλέψιμο, όσο και οι διακοπές των Χριστουγέννων. Και ας δεχθώ ότι το κίνητρο των περισσοτέρων παιδιών είναι ο χαβαλές και η λούφα. Δεν τα αδικώ που μισούν το σχολείο τους. ‘Εχουμε κάνει κάτι για αυτό; Επίσης όσο και αν με ενοχλούν οι καταλήψεις, τα λόγια μου θα τα μετρήσω. Είναι άστοχες ως κινητοποιήσεις, αλλά από μας τις έμαθαν. Αυτό που αληθινά με πειράζει είναι ότι ο σημερινός, διαμαρτυρόμενος, πιτσιρικάς κάποτε θα έρθει στη θέση μου, όπως εγώ είχα βρεθεί στη δική του.
