Παρέα με τρεις φίλους του, ο άνθρωπος μας, παρακολουθεί το παιχνίδι της Αργεντινής με την Κροατία και πάνω στο τραπέζι, μαζί με τα σουβλάκια, είναι και τα κομμάτια της Εύας Καϊλή
«Εγώ πάντως τη λυπάμαι. Τη λυπάμαι βαθιά, δεν θα μπορούσα ποτέ να αντέξω αυτό που βιώνει, αν και είναι ακριβώς αυτό που της αξίζει». Τι ήθελε και το είπε αυτό ο άνθρωπός μας ενώπιον της παρέας; Στην 65αρα τηλεόραση έπαιζε ο ημιτελικός ανάμεσα στην Αργεντινή και στην Κροατία. Ομως πάνω στο τραπέζι του σαλονιού τεμάχιζαν την Εύα. Ενας φίλος είπε ότι αυτό που της συμβαίνει έχει κάτι από αρχαία τραγωδία. Η έπαρση και η αλαζονεία την οδήγησαν στην πιο ψηλή, στην απόκρημνη κορυφή, εκεί που δεν μπορείς να σταθείς πολύ. Πέφτεις και σε καταπίνει το έρεβος. Εχεις διαπράξει ύβρι ενώπιον θεών και ανθρώπων, στην καλύτερη περίπτωση ο Δίας να σε κάνει όμορφο λουλούδι που φυτρώνει πάνω σε πετρώδες έδαφος. Ο άνθρωπός μας επέμεινε. Πήρε από το τραπέζι ένα κομμάτι της Εύας και δοκίμασε να το τοποθετήσει ανάμεσα στους μοχθηρούς ήρωες του Σέξπιρ. «Ομως τι να στερήθηκε η Εύα;» αναρωτήθηκε ο τρίτος. Τα είχε όλα, απέκτησε πολλά περισσότερα από όσα ονειρεύτηκε. «Στερήθηκε το μέτρο» απάντησε ο δικός μας. «Στερήθηκε την αυτάρκεια και την ανεξαρτησία που σου χορηγεί το μέτρο. Και υπέκυψε στον πειρασμό. Ποιος, αλήθεια, από μας είναι τόσο βέβαιος ότι θα έκλεινε μάτια και αφτιά μπροστά σε μία βαλίτσα από λεφτά; Ασε που όταν γνωρίσεις αυτόν τον κόσμο από μέσα αντιλαμβάνεσαι ότι η ηθική είναι ένας σαθρός φράχτης που διαχωρίζει τους θηρευτές από τα θηράματα». Ο τέταρτος της παρέας, μασουλώντας μία πατάτα, μουρμούρισε ότι κανένας όμορφος δεν μπορεί να είναι ένοχος για τίποτα. Ακόμα και η έπαρση συγχωρείται. «Οι όμορφοι δικάζονται καθημερινά από τον φθόνο μας, εκτείουν μία ποινή που διαρκεί ακριβώς όσο ζουν τα κάλλη τους». Αποδοκιμάστηκε από την παρέα. Ομως επέμεινε. Τους είπε ότι η βελγική αστυνομία κάποια στιγμή θα ανακαλύψει, σε κρύπτη στο διαμέρισμα των Βρυξελλών, ένα πορτρέτο της Εύας βαθιά γηρασμένο, με ανάγλυφες ρυτίδες, σάπια δόντια και μια χούφτα άχυρα στη θέση των μαλλιών. «Σιγά ρε Οσκαρ, κόψε κάτι. Αν τη στίψεις και τη στραγγίσεις τι θα πάρεις; Ενα άπληστο, βουλιμικό πλάσμα. Πήρε τον ρόλο και τον πούλησε ακριβά». Και γύρισαν στην μπάλα.
Ο άνθρωπός μας σήκωσε το χέρι και έδειξε με το δάχτυλο τον Μέσι την ώρα που ετοιμαζόταν να χτυπήσει το πέναλτι. «Ποια είναι βασική διαφορά ανάμεσα σε έναν ηγέτη των γηπέδων και έναν ηγέτη της πολιτικής; Θα σας πω. Ο πολιτικός κατασκευάζεται ως ηγέτης, η αίγλη του γεννάται στη σφαίρα των ιδεών και στα μυαλά των ανθρώπων. Για αυτό και είναι αμφισβητήσιμη. Η αίγλη του Μέσι είναι αδιαμφισβήτητη, ακόμα και αν είσαι ο Κριστιάνο. Γιατί ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια σου. Για τον πολιτικό το συζητάς, για τον Μέσι το βλέπεις». Και για άλλη μια φορά αναρωτήθηκε τι να συμβαίνει στο μυαλό του Μέσι την ώρα του ματς. «Πρέπει να είναι οι μοναδικές στιγμές που κάτι τέτοιοι τύποι εξανθρωπίζονται» απάντησε ο φίλος. Και ζήτησε από την παρέα να παρατηρήσει τις συναισθηματικές του εξάρσεις, τον τρόπο με τον οποίο πανηγυρίζει ή παίρνει ανάποδες στροφές και βρίζει κανέναν αντίπαλο. «Είναι οι μοναδικές στιγμές που ένας μπίλιονερ, ένας παγκόσμιος σταρ, υιοθετεί συμπεριφορά παιδιού στην αλάνα». Ναι, εντάξει, αλλά, ρε παιδί μου, πώς σηκώνει στις πλάτες του όλο αυτό το βάρος; «Μα για αυτό είναι μοναδικός. Οχι μόνο για το ταλέντο του, αλλά και για την ηγετική του στόφα. Ο Μέσι δεν κατασκευάστηκε για να είναι ο καλύτερος. Γεννήθηκε έτσι. Και ήταν τυχερός επειδή γεννήθηκε στο σωστό μέρος. Αν είχε γεννηθεί στην υποσαχάρια Αφρική τώρα μπορεί να οδηγούσε κανένα καραβάνι με καμήλες». Αυτός που άνοιξε τη μπύρα και ήπιε μια γουλιά, αναρωτήθηκε ποια εικόνα θα είχε μεγαλύτερη ιστορική προοπτική. Ο Μέσι με το κύπελο στο χέρι ή ο Μέσι με δάκρυα, ίσως και έπειτα από χαμένο πέναλτι; Η Ιστορία, άλλωστε, αγαπάει τα δράματα με τον ίδιο τρόπο που αγαπάει και τους θριάμβους. «Με το κύπελλο ρε φίλε θα γίνει αφίσα σε δωμάτια. Θα μπει δίπλα στο εθνόσημο της Αργεντινής, θα γίνει αληθινό παραμύθι, ένας σούπερ ήρωας που ακόμα και αν δεν πετάει ο ίδιος, μπορεί να κάνει εκατομμύρια άλλους να πετάξουν. Με τα δάκρυα το πολύ να του γράψουν ότι είναι θνητός και αυτός». Συμφώνησαν. Και στο 3-0 ο οικοδεσπότης σηκώθηκε για να φέρει το γλυκό.
