Πώς θα είναι η σχολική ζωή χωρίς φύλακες; Πιθανότατα να μην αλλάξουν και πολλά: τα σχολεία θα αναθέσουν τη δουλειά σε άνεργους γονείς που θα παίρνουν ένα μεροκάματο από τις εισφορές όσων έχουν, ακόμα, απασχόληση.
Για όλα υπάρχει μία βολική απάντηση. Ακόμα και για την κατάργηση των ιταλικών και των ισπανικών. Αφήστε στην άκρη τους ανθρώπους που σπούδασαν για να διδάξουν αυτές τις γλώσσες. Κάποιος από την κυβέρνηση θα πει ότι η κατάργηση του μαθήματος από το δημόσιο σχολείο θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα. Κάτι τέτοιο μπορεί αν ειπωθεί και για τη διαγραφή ειδικοτήτων από το πρόγραμμα στην τεχνική εκπαίδευση. Καθηγητής αισθητικής; Σαν να διδάσκεις για UFO. Κομμωτικής; Έχει και ο Αμάραντος και μάλιστα χρυσή χτένα. Δημόσιας υγείας; Θα αστειεύεσαι. Με τι αντικείμενο;
Αν μη τι άλλο, σε αυτή τη χώρα αναλαμβάνει η ίδια η ζωή να σε διδάξει πράγματα που δεν χωράει ο πίνακας και δεν γράφονται σε βιβλία. Ας καταργήσουμε, λοιπόν, τις ειδικότητες, θα υπάρχει μία εξήγηση στο non paper που θα στείλει η Νέα Δημοκρατία. Δεν υπάρχει, όμως, απάντηση σε μία σημαντική αντίφαση. Όταν θέλεις να δημιουργήσεις περιβάλλον ανταγωνιστικής οικονομίας, τότε ξεκινάς από την εκπαίδευση του εργατικού σου δυναμικού. Διότι όσο και αν συμπιέσεις τους μισθούς, δεν θα γίνεις Μπαγκλαντές. Χρειάζεσαι μορφωμένους ανθρώπους. Το θέμα είναι και ιστορικά δομικό: ένας από τους λόγους της έκπτωσης μας είναι η καχεξία της εθνικής παιδείας. Και εμείς ξεκινάμε τις περικοπές προσωπικού από εκεί.
Αναπόφευκτο το βλακώδες, που περιλαμβάνει και την κατάργηση της δημοτικής αστυνομίας. Όταν είναι αδύνατη η αξιολόγηση του προσωπικού, όταν δεν υπάρχουν οι μηχανισμοί που θα διώξουν τους επίορκους, τα ρουσφέτια και τους ανεπαρκείς, τότε εκ των πραγμάτων οι περικοπές θα είναι οριζόντιες. Και ναι, οι ποσοτικοί στόχοι μπορεί να επιτευχθούν. Όχι όμως και οι ουσιαστικοί. Το πρόβλημα δεν θα λυθεί. Θα κουρευτεί.
