Βλέποντας τη «Νιότη», ένα ερώτημα ήρθε να με στοιχειώσει μέσα στο σκοτάδι. Ποια είναι μεγαλύτερη τραγωδία; Να γερνάς, απαξιώνοντας όσα έκανες ή να στέκεσαι μπροστά στο τέλος λαίμαργος, αχόρταγος, βουλιμικός για ζωή; Στην πρώτη εκδοχή βλέπεις τη ζωή σου με κυνισμό, αντιλαμβάνεσαι το μάταιο των πραγμάτων και, αυτομάτως, αποβάλεις το φόβο του θανάτου. Θα πεθάνεις. Ε, και; Στη δεύτερη, όμως, την έχεις άσχημα. Πας να πεθάνεις και δεν έχεις χορτάσει ζωή. Για αυτό καλύτερα να μην αισθάνεσαι νέος, ενώ δεν είσαι. Στο τέλος πεθαίνει ένα παιδί, φυλακισμένο σε σάπια σάρκα και γυάλινα κόκαλα. Όμως άστο να πάει στο διάολο. Στην πραγματικότητα το γήρας δεν σέρνει κανένα δράμα μαζί με τα πόδια του. Το γήρας είναι ένας σπουδαίος θρίαμβος επιβίωσης. Ζεις μόνο μια φορά και κατάφερες να το πας όσο πιο μακριά μπορούσες.
Σαλιαρίζω, ενώ ο Σορεντίνο τα λέει με την ποίηση της εικόνας και τη σοφία των γερασμένων ματιών. Είμαστε σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο στην Ελβετία. Ένοικοι είναι πολύ πλούσιοι άνθρωποι που χρειάζονται ησυχία και φρέσκο αέρα. Εκεί μένει και ο Μαραντόνα ως καρικατούρα. Ο Μάικλ Κέιν είναι μουσουργός παγκοσμίου φήμης και ο Χάρβεϊ Καϊτέλ σεναριογράφος και σκηνοθέτης του Χόλιγουντ. Κολλητοί εδώ και μισό αιώνα. Και συμπέθεροι. Μία σχέση που κράτησε επειδή ο ένας λέει στον άλλον μόνο καλά πράγματα. Ο ένας ξεχνάει, ο άλλος δεν θέλει να θυμάται. Κάποια στιγμή, ενώ βρίσκονται μέσα στη ζεστή πισίνα, εμφανίζεται γυμνή η Μις Υφήλιος. Στο βλέμμα τους δεν βλέπεις απόγνωση. Όχι, δεν είναι απόγνωση αυτό. Είναι, απλώς, το δευτερόλεπτο που αντιλαμβάνονται ότι η γεύση μίας ολόκληρης ζωής είναι άνοστη μπροστά στους χυμούς αυτού του κορμιού. Λέει ο ρόλος του Χάρβεϊ Καϊτέλ: «Στη νιότη όλα σου φαίνονται κοντά, μπροστά σου, επειδή είναι το μέλλον αυτό που βλέπεις. Στο γήρας όλα σου φαίνονται μακρινά γιατί βλέπεις το παρελθόν.»
Η «Νιότη» βάζει στον θεατή τα απλά, τα γνωστά ερωτήματα της ζωής. Είναι τα ερωτήματα που ο καθένας δίνει τη δική του απάντηση, την οποία θα αλλάξει πολλές φορές όσο ζει. Όλα είναι υπέροχα σε αυτήν την ταινία. Όλα. Οι ερμηνείες, η σκηνοθεσία, η μουσική. Ο Μάικλ Κέιν γέρασε πολύ. Θεέ μου είναι πια αγνώριστος. Δεν ξέρω αν ήταν ο ρόλος ή, απλώς, ο εαυτός του. Είναι ο αγαπημένος μου ηθοποιός εδώ και δεκαετίες. Όμως μέσα στα μάτια του δεν είχε τίποτα από όλα αυτά τα χρόνια. Ήταν άδεια.
