Έχουμε βάλει τους νεκρούς κάτω και τους μετράμε. Με διαφορετικό τρόπο ο καθένας. Η κυβέρνηση δηλώνει ευχαριστημένη διότι οι θάνατοι βρίσκονται, ακόμα, σε χαμηλό επίπεδο, σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη. Αυτό είναι σωστό. Ο Αλέξης Τσίπρας λέει ότι με βάση τα στοιχεία των τελευταίων ημερών, η χώρα μας ανέβηκε στη δέκατη θέση παγκοσμίως. Και αυτό είναι σωστό. Συχνά οι αριθμοί χρησιμοποιούνται σαν πλαστελίνη. Φτιάχνεις αυτό που θέλεις να δείξεις.
Και έτσι θα πάει. Και θα χοντρύνει περισσότερο. Διότι, κακά τα ψέματα, όποια μελέτη πρόγνωσης και αν πάρετε στα χέρια σας, θα δείτε ότι μιλάμε για χιλιάδες νεκρούς μέχρι την άνοιξη. Και όταν το νούμερο μεγαλώνει τρομακτικά γίνεται ελαστικό στη μεταχείριση. Οι πολλοί νεκροί, ας πούμε, μετατρέπονται εύκολα σε στατιστική. Βάζεις από δίπλα τις απώλειες παγκοσμίως. Είναι τρομακτικές. Μετά μετράς συγκριτικά με την υπόλοιπη Ευρώπη. Τόσους έχασαν αυτοί ως ποσοστό του πληθυσμού, τόσους εμείς. Ποιος τα πήγε καλύτερα; Ή ποιος θρηνεί λιγότερο; Μπορείς όμως να μετρήσεις και αλλιώς, εισάγοντας αγνώστους στην εξίσωση. Πόσοι θα είχαν σωθεί αν υπήρχε έστω και ένα παραπάνω κρεβάτι ΜΕΘ; Αυτό όμως τίθεται και αλλιώς: πόσοι θα είχαν πεθάνει αν δεν είχαν δημιουργηθεί έστω και αυτές οι επιπλέον κλίνες;
Α, ναι, ο θάνατος είναι γενναιόδωρος σε κάτι τέτοια, σου φτιάχνει χώρο να παίξεις μπάλα, σε όποια πλευρά του γηπέδου και αν βρίσκεσαι. Εσύ θα πεις ότι τη γλιτώσαμε φθηνά, ο άλλος θα σου πει ότι το πληρώσαμε ακριβά. Ποιος, αλήθεια, έχει δίκαιο; Και όσο φεύγεις από τη στατιστική και κατεβαίνεις στην αριθμητική των μονάδων, παρεμβαίνει το συναίσθημα. Θα δείξεις, ως κυβέρνηση, εκείνους που τα κατάφεραν και βγήκαν ζωντανοί από τις ΜΕΘ. Όμως ως αντιπολίτευση θα πιαστείς από ανθρώπινες ιστορίες θρήνου για ζωές που θα μπορούσαν να έχουν σωθεί.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει το απωθημένο από το Μάτι. Δεν πρόκειται, βέβαια, για ίδιες περιπτώσεις -δεν φλεγόταν ο κόσμος ολόκληρος. Ήταν θέμα συντονισμού. Ναι, αλλά και στη διαχείριση της πανδημίας δεν εγείρονται θέματα συντονισμού; Ασφαλώς δεν έχουμε τα καραγκιοζιλίκια που παρακολουθήσαμε στο Συντονιστικό της Πυροσβεστικής. Ε, και; Θα γυρίσει ο συριζαίος να σου πει ότι η περίπτωση της Θεσσαλονίκης φωνάζει από μακριά. Και άμα στριμωχτεί θα ισχυριστεί ότι αφού η κυβέρνηση πήρε τα δημοσκοπικά εύσημα για το πρώτο κύμα, τότε οφείλει να δεχθεί τη φθορά από το δεύτερο.
Είναι μία περίοδος κατά την οποία οι νεκροί ζουν μία δεύτερη ζωή ως αριθμοί. Φυσικά και θα μπουν στο πολιτικό παιχνίδι -στην Ελλάδα ζούμε. Τώρα το αν θα παίξουν ουσιαστικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις, είναι άλλου παπά Ευαγγέλιου, όχι εκείνου που τελεί την εξόδιο ακολουθία. Και επειδή όταν μιλάμε για πολιτική οφείλουμε να γινόμαστε κυνικοί μέχρι αηδίας, το ερώτημα είναι αν, όταν τελειώσει όλο αυτό, σηκωθεί στην κοινωνία ένα κύμα οργής για τους νεκρούς και τα ερείπια στην οικονομία. Αλλά ακόμα και αν δούμε κάτι τέτοιο, η κοινή γνώμη θα ερωτηθεί αν πιστεύει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα τα κατάφερνε καλύτερα…
