Αν αποδειχθούν οι δολοφονίες και των άλλων δύο κοριτσιών, τότε η μυθική Μήδεια θα καταστεί μικρή Ρούλα. Η Μήδεια σκότωσε δύο παιδιά, η Πισπιρίγκου τρία. Ομως υπάρχει δρόμος μέχρι τότε. Και τόσο πυκνό σκοτάδι, ώστε δεν αποκλείεται πολλά πράγματα να μην αποκαλυφθούν ή να μην αποδειχθούν ποτέ. Ναι, βέβαια, η Πισπιρίγκου ενδέχεται να απασχολήσει ως και ψυχιατρικές ανακοινώσεις στα συνέδρια. Τέτοιες προσωπικότητες δεν εμφανίζονται συχνά. Με καθαρά επιστημονικά κριτήρια, αξίζει να τη βάλεις κάτω από το φακό και να μελετήσεις τι συμβαίνει στο μυαλό της. Εκτός και αν κλειστεί στον εαυτό της όπως το στρείδι.
Οι περισσότερες ερωτήσεις που γίνονται αυτήν τη στιγμή δεν έχουν απάντηση. Ναι, όλοι απορούμε τι είδους μάνα είναι αυτή που δολοφονεί τα παιδιά της. Η αδυναμία απάντησης είναι που καθιστά το ερώτημα συγκλονιστικό. Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα που θα μείνει ως απορία. Σήμερα έχουμε κάθε λόγο να υποθέσουμε ότι η Πισπιρίγκου ευθύνεται και για τον θάνατο των άλλων δύο κοριτσιών. Θα μπορούσε, αλήθεια, αυτό το έγκλημα να γίνει πριν από τριάντα χρόνια; Αφήστε στην άκρη τα τεχνικά στοιχεία με την κεταμίνη και τις άλλες ουσίες που, ενδεχομένως, θα αναφέρονται στη δικογραφία -σπάει κάπως το χειλάκι βλέποντας τις εκπομπές κοινωνικού ενδιαφέροντος να επιδίδονται σε εξέταση τοξικολογικών αναλύσεων. Το ερώτημα είναι αν αυτό το έγκλημα αποτελεί γέννημα των ακραίων καιρών μας. Φυσικά και ανήκει εξ ολοκλήρου στην Πισπιρίγκου (ίσως και αλλού), η οποία είχε πλήρη επίγνωση και δεν δύναται να οχυρωθεί πίσω από μειωμένο καταλογισμό. Ομως δεν έχετε προσέξει και εσείς ότι τα εγκλήματα γίνονται όλο και πιο άγρια; Είναι λες και οι φονιάδες να συναγωνίζονται την εποχή. Κάποτε ένα άγριο έγκλημα γινόταν ως και τραγούδι. Το «καημένε Αθανασόπουλε» και το ζεϊμπέκικο του Κοεμτζή αποδίδουν τον συγκλονισμό της κοινής γνώμης. Γιατί τα πολύ άγρια εγκλήματα ήταν σχετικά σπάνια. Τώρα η υπόθεση της Πάτρας συμπίπτει με την έναρξη της δίκης του πιλότου. Είναι λες και βλέπουμε σειρές. Τελειώνεις τη μία, αρχίζεις την άλλη. Τι να το κάνεις το Netflix;
