Κόντρα στο στερεότυπο που θέλει τους άνδρες να παρακολουθούν ποδόσφαιρο σε συνθήκες κερκίδας, ο άνθρωπός μας, κάθεται σε καναπέ φιλικού σπιτιού, έχει καρφώσει το βλέμμα στην τηλεόραση, αλλά συζητάει περί άλλων
Οι διαφημίσεις των στοιχηματικών εταιρειών συντηρούν ένα παλαιό στερεότυπο για τον τρόπο με τον οποίο οι άνδρες παρακολουθούν ποδόσφαιρο. Δείχνουν παρέες σε καναπέ να βλέπουν μπάλα, λες και έχουν κάνει χρήση ecstacy. Είναι βυθισμένες σε παραληρηματικό ενθουσιασμό, είτε κάθονται στον καναπέ, είτε βρίσκονται ανακούρκουδα στο πάτωμα, λες και ανακουφίζονται σε τούρκικη τουαλέτα. Πατατάκια και γαριδάκια εκτοξεύονται στον αέρα σαν χρυσό κομφετί, ενώ κάποιος έχει στην αγκαλιά τον σκύλο του. Ασφαλώς δεν λείπει και το απαραίτητο κινητό από το οποίο στοιχηματίζουν. Ομως αυτή η εικόνα δεν αντιστοιχεί πλήρως στην πραγματικότητα. Αλλωστε δεν βλέπουν όλοι έτσι ποδόσφαιρο. Ο άνδρας αρχίζει να βλέπει μπάλα μικρός, δίπλα στον μπαμπά του. Ο πατέρας καμαρώνει. Αξιώθηκε να δει ματς παρέα με τον γιο. Ο σπόρος είναι απαραίτητο συνοδευτικό, μαζί με τη μπύρα. Τον εκνευρίζει, επειδή κάνει ερωτήσεις, αλλά, εντάξει, ο ρόλος του πατέρα είναι να εξηγεί. Στην εφηβεία οι ρόλοι κάπως αντιστρέφονται. Είναι ο μικρός που εκνευρίζεται επειδή ο πατέρας δεν καταλαβαίνει ή δεν ξέρει κάποια πράγματα. Αλλά κάνει υπομονή γιατί γνωρίζει ότι σε λίγο καιρό όλα θα αλλάξουν. Πάντα αλλάζουν. Οι νεαροί άνδρες συμμετέχουν αλλιώς στη μυσταγωγία της τελετής. Ας πούμε εκτός από το αλκοόλ, γυρίζει και κανένας μπάφος. Και δεύτερος και τρίτος. Κάποια στιγμή στο δεύτερο ημίχρονο μπορεί να ακούσεις κανέναν που ρωτάει τι συνέβη και άλλαξαν οι ομάδες πλευρές στο γήπεδο. Και όταν βαριούνται, παίζουν το ίδιο ματς στην κονσόλα. Αργότερα, μετά τα 30, προστίθενται στο σκηνικό και γυναίκες. Η παρακολούθηση αγώνα γίνεται κομμάτι της κοινωνικοποίησης των ζευγαριών. Είναι η χρυσή περίοδος κατά την οποία οι γυναίκες δεν δυσφορούν, μοιράζονται τη στιγμή, ενδεχομένως να σερβίρουν και καμιά μπύρα. Στήνονται κουβέντες γύρω από τον καναπέ μέχρι που κάποιος ζητεί ησυχία γιατί στο ματς γίνονται όργια και δεν τα παρακολουθεί κανείς. Εννοείται ότι και εδώ η συνθήκη μεταβάλλεται ανάλογα με τη συναισθηματική φόρτιση των θεατών. Αλλιώς βλέπεις ένα ντέρμπι στο οποίο παίζει η ομάδα σου και αλλιώς έναν αγώνα για το Παγκόσμιο Κύπελλο. Και ύστερα έρχεται η μέση ηλικία. Το παιδάκι που είδε το Μουντιάλ του ‘78 ή του ‘82 δίπλα στον πατέρα του, τώρα έχει κοιλιά και φαλάκρα που εκτίθενται χωρίς αναστολές επάνω σε καναπέ φιλικού σπιτιού. Και, επιτέλους, εδώ πετυχαίνουμε τον άνθρωπό μας.
Τέσσερις μεσήλικες μαζεύτηκαν να δουν το παιχνίδι ανάμεσα στην Αργεντινή και στην Πολωνία. Δύο κάθονται στον καναπέ και άλλοι δύο στις πολυθρόνες. Στο κέντρο υπάρχει τραπεζάκι φορτωμένο με σουβλάκια και μπύρες κατά παράβαση των περιορισμών για τη χοληστερίνη. Οι δύο, που ακόμα καπνίζουν, έχουν δίπλα στα ποτήρια τους το ηλεκτρονικό τσιγάρο. Και οι τέσσερις διατηρούν το βλέμμα πάνω στην οθόνη. Σε τούτες τις ηλικίες παρατηρείται συχνά το εξής: η ματιά είναι στραμμένη στο παιχνίδι, όμως η γλώσσα και το μυαλό τρέχουν αλλού. Βλέπουν το ματς, αλλά δεν είναι συγκεντρωμένοι σε αυτό, συζητούν διάφορα άλλα. Ας πούμε ότι τους έχει πρήξει ο Μητσοτάκης που δεν κάνει εκλογές να τελειώνουμε από όλο αυτό. Για τις υποκλοπές δεν λένε κουβέντα καθώς δεν είναι σίγουροι αν επιτρέπεται να το συζητούν ακόμα και κατ’ ιδίαν. Πιάνουν τους σεισμούς. «Τι παπαριές λένε ρε φίλε πάλι οι σεισμολόγοι». Περνούν από τη μεζονέτα του πατρός Αντωνίου και της πρεσβυτέρας. «Και να φανταστείς ότι είχα δώσει 50 ευρώ στην κηδεία του μπάρμπα μου. Της πήρα ένα σετ ποτήρια της πρεσβυτέρας». Και πετιέται ο άλλος για να πει ότι ποτέ του δεν πίστευε στις φιλανθρωπίες. «Τζάμπα τυρί δίνουν μόνο στις ποντικοπαγίδες, αδερφέ». Είπαν για το κορίτσι που σκοτώθηκε στη Θεσσαλονίκη. Δηλαδή για τους γονείς του, με αυτούς ταυτίζονται πλέον. Βλέποντας τον Μέσι να χάνει το πέναλτι έκαναν την αναπόφευκτη σύγκριση με τον Κριστιάνο που, παρεμπιπτόντως, ακούγεται ότι συζητάει συμβόλαιο 200 εκατ. ευρώ με Σαουδάραβες. «Τι τα κάνουν τόσα λεφτά, μου λες;». Ενδεχομένως να περάσουν και λίγο από τα προσωπικά. Ναι, όλα είναι μια χαρά, λίγη κούραση στη δουλειά, αλλά ευτυχώς στο σπίτι όλα σούπερ. Πάντα αυτές οι κουβέντες τα βρίσκουν όλα σούπερ στο σπίτι. Και στο τέλος σηκώνονται από τον καναπέ με έναν αναστεναγμό που λέει πιο πολλά από όλα τα λόγια μαζί. Στο αυτοκίνητο βάζουν μουσική και έχουν ήδη ξεχάσει το ματς.
