Η σύνθεση της ελληνικής αντιπροσώπευσης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έκανε σουξέ. Τρία μέλη αντιμετώπισαν άρση ασυλίας και ένας (Λαγός) είναι στη φυλακή, αν και φυσικά οι περιπτώσεις τους δεν μπορούν να μπουν στο ίδιο καλάθι. Εν προκειμένω, αυτό για το οποίο ελέγχεται η Μαρία Σπυράκη δεν μπορεί να σταθεί δίπλα στις περιπτώσεις Καϊλή και Γεωργούλη. Θα ήταν άδικο και για την ίδια, αλλά και για την κοινή λογική.
Ομως ας αφήσουμε στην άκρη τα ποινικά για να εστιάσουμε στα πολιτικά. Η υπόθεση του Αλέξη Γεωργούλη διερευνάται από τη βελγική Δικαιοσύνη (που στο τέλος θα μάθει ελληνικά) και συνεπώς καλό είναι να περιμένουμε τα αποτελέσματα. Πιστεύω δε ότι δεν πρόκειται να αφήσει πολιτικό αποτύπωμα που θα επηρεάσει τη ψήφο, έστω κάποιων, πολιτών. Δεν θα υπάρξουν δηλαδή άνθρωποι που θα αποσύρουν τη ψήφο τους από τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή ένας ευρωβουλευτής του κόμματος ελέγχεται για σοβαρότερες καταγγελίες.
Βέβαια, από την άλλη, όλοι θα διακρίνουν την υποκρισία στα αντανακλαστικά του κόμματος και των δικτυακών παραφυάδων του. Αν η καταγγελία αφορούσε ευρωβουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, τώρα θα είχαμε συναυλία στα Προπύλαια, hashtags για βιαστές, το #MeToo στους δρόμους και το αντίστοιχο τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ να καλεί σε συγκέντρωση έξω από τη Βουλή. Αλλά αυτά είναι πλέον γνωστά και αναμενόμενα, κανένας δεν εκπλήσσεται. Ομοίως, μηχανισμοί του ΣΥΡΙΖΑ ελέγχονται για τη δημοσιοποίηση του ονόματος της καταγγέλλουσας και για την προσπάθεια απαξίωσής της. Διαβάσαμε, από τρολ, ότι ο Γεωργούλης δεν έχει καν την ανάγκη να παρενοχλήσει. Και ασφαλώς τίθεται ακόμα ένα θέμα αρχών: γνώριζαν στον ΣΥΡΙΖΑ ή όχι; Διότι όταν παραδέχονται ότι είχαν ακούσει φήμες και μάλιστα ο Παπαδημούλης κάλεσε τον Γεωργούλη για εξηγήσεις, τότε υπάρχει ζήτημα.
Το θέμα που αναδεικνύεται μετά και την υπόθεση Γεωργούλη είναι ο τρόπος με τον οποίο επιλέγονται και εκλέγονται οι ευρωβουλευτές. Ναι, ήταν η κομματική ηγεσία που επέλεξε τον Γεωργούλη για τα ψηφοδέλτια, ως έναν «κράχτη» για να μαζέψει ψήφους. Και τον διατήρησε, παρά τις δηλώσεις που έκανε ο ίδιος, λέγοντας ότι συνομίλησε και με τη ΝΔ, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε πρώτος προσφορά. Ομως στις Βρυξέλλες τον έστειλε ο λαός. Οχι ως πολιτικό, αλλά ως «Εραστή Δυτικών Προαστίων». Και τι έκανε εκεί ο Γεωργούλης; Τι μας αφήνει η θητεία του; Τίποτα. Τηλεπαιχνίδι παρουσίαζε ο άνθρωπος. Απλώς πληρώθηκε αδρά για τις ψήφους που έφερε στο κόμμα.
Η επαναφορά της λίστας για τα ευρωψηφοδέλτια είναι πλέον απολύτως αναγκαία. Εντάξει, οι πρόεδροι των κομμάτων θα έχουν την ευχέρεια για να κάνουν το απόλυτο ρουσφέτι, αλλά, καθώς θα βαρύνονται και με την αποκλειστική ευθύνη των επιλογών, είναι βέβαιο ότι θα προτάξουν ικανούς και καταρτισμένους ανθρώπους. Γιατί αλλιώς η ντροπή μοιράζεται. Η μισή είναι του κόμματος και η άλλη μισή του ψηφοφόρου που τον έστειλε εκεί.
