Μετά από είκοσι ώρες εγκλωβισμού στην Αττική Οδό, ένας ταξιτζής και ο νεαρός πελάτης του βρίσκουν τρόπο για να βγουν από τον δρόμο και να τραβήξει όπου θέλει ο καθένας
Το ταξίμετρο ήταν ήδη στα 986 ευρώ, συν 2.80 τα διόδια. Ο ταξιτζής έκανε να το κλείσει, αλλά ο νεαρός από το πίσω κάθισμα τον σταμάτησε με ένα άγγιγμα στον ώμο. «Αστο να δούμε πόσο θα φτάσει, μπορεί να πάει και σε πενταψήφιο νούμερο». Το άφησε. «Γιατί δεν έρχεσαι μπροστά;» τον ρώτησε ο ταξιτζής. Δεν θυμάται, ίσως να τον ξαναρώτησε. Είναι είκοσι ώρες μέσα στο αυτοκίνητο και ο νεαρός δεν πήγε να κάτσει μπροστά. Ακόμα και όταν βγαίνει έξω, για την ανάγκη του, πάλι στο πίσω κάθισμα επιστρέφει. Γέρνει στο πλάι, παίρνει εμβρυακή θέση και βυθίζεται σε μία σιωπή που μπορεί να κρατήσει για αρκετή ώρα. Δεν απάντησε στον ταξιτζή. Κουλουριάστηκε και έχωσε το κεφάλι μέσα στο μπουφάν, σαν πιγκουίνος στη χιονοθύελλα. Και μέσα από μία υφασμάτινη χαραμάδα κοίταξε το ταμπλό του ταξί. Πόσο κρατάει μία γραμμή στο ρεζερβουάρ;
Τα έχουν πει όλα, δεν τους έμειναν και πολλά. Ξεκίνησαν να βρίζουν το κράτος, την κυβέρνηση, την Αττική Οδό, τον Πατούλη και πάει λέγοντας. Γενικά, αν θέλεις να βρίσεις σε τέτοιες περιπτώσεις ο κατάλογος είναι ατελείωτος. Στέκεσαι σαν παπάς και μνημονεύεις ονόματα. Ξεκινάς από τον Πρωθυπουργό και καταλήγεις στη μάνα σου που σε έστειλε σε αγγαρεία, όπως, εν προκειμένω, έκανε ο νεαρός. Αλλά, αν θες, μπορείς να το φτάσεις μέχρι τα εργοστάσια της Κίνας που φουλάρουν τις μηχανές, προκαλούν κλιματική αλλαγή και ακραία φαινόμενα που κάνουν χειμάρρους από χιόνι να βγαίνουν στην Αθήνα. Από την άλλη, ο ταξιτζής προτίμησε να καρφώσει τα καρφιά του πάνω στην Αττική Οδό που τις τζιράρει χαλαρά πέντε κατοστάρικα τον μήνα και τώρα εκτός από το μεροκάματο πάει να του ρουφήξει και τη ζωή. Και κάνει και άλλες σκέψεις, εντελώς χαοτικές. Αν, ας πούμε, είχε πάρει άλλη κούρσα και όχι τον πιτσιρικά, τώρα μπορεί να καθόταν στο πλάι, στον παράδρομο, έξω από την Αττική Οδό και να πετάει νερά και κανένα μπισκότο στους εγκλωβισμένους. Φάση και αυτή! Και πάλι καλά που έχει πίσω πιτσιρικά και όχι κανέναν άλλον. Είδε πριν κάτι στρατιώτες να μεταφέρουν κάποιον που έπαθε έμφραγμα. Να εγκλωβίζεσαι κινδυνεύοντας να πεθάνεις μέσα στην πιο σύγχρονη υποδομή που διαθέτει η πόλη. Με το υπουργείο Πολιτικής Προστασίας λίγο πιο κάτω. Είναι τρέλα, φίλα. Βγάζει φωτογραφία το ταξίμετρο και το ανεβάζει story στο Instagram. Θα έχει να το λέει για χρόνια στους πελάτες, σε όλες τις διαδρομές από την Αττική Οδό. «Να εδώ εμφανίστηκε ένα πλάσμα που αργότερα, όταν μου έδειξαν σκίτσα, μου φάνηκε σαν το Γιέτι των Ιμαλαΐων. Το ξέρεις το Γιέτι των Ιμαλαΐων; Μεγάλη ιστορία…»
Στο πίσω κάθισμα ο πιτσιρικάς παραμένει σιωπηλός. Νυστάζει. Εχει τελειώσει και η μπαταρία στο κινητό, η πλήξη του είναι παχιά όσο και το χιόνι. Αναρωτιέται μήπως πρέπει να την δει Τζον Σνόου από το Game of Thrones που έχει βγει στα χιόνια και ατενίζει τη Χώρα των Νεκρών. Μήπως να βγει έξω; Να κυνηγήσει κανένα ελάφι να μην τρώνε τα ληγμένα κρουασάν; Πάντα το είχε απορία για ποιο λόγο μόνο στο σχολείο άκουγε καλά λόγια για τη χώρα. Τώρα αισθάνεται ότι παίρνει μία απάντηση. Δεν το ξέρει ακόμα, αλλά όταν μεγαλώσει αυτοί οι στοχασμοί θα γίνουν πολύ πιο σύνθετοι. Χρόνια μετά, ανατρέχοντας στην περιπέτεια του, θα αναρωτηθεί αν η λειτουργία της χώρας αντιστοιχεί στον μεγάλο Αγνωστο που ονομάζουμε «Μέσο Ελληνα». Αν ακόμα και όταν όλα οργανωθούν και λειτουργήσουν στην εντέλεια, συμβεί το αναπάντεχο, το μεταφυσικό που θα φέρει τα πράγματα στο γνωστό μέτρο. Ας πούμε έχουν βγει τα εκχιονιστικά, ο δρόμος είναι ανοιχτός, αλλά πέφτει ένα μετεωρίτης. Προς το παρόν βλέπει κάτι σκυφτές σκιές έξω από το τζάμι. Ανθρωποι που χτυπούν τα τζάμια των αυτοκινήτων ζητώντας κάτι. Ζέστη, νερό, ένα τσιγάρο, μια φωτιά. Ο πιτσιρικάς βγήκε έξω. Ο ταξιτζής τον κοίταξε ανήσυχος. Ο μικρός άνοιξε την πόρτα του συνοδηγού και κάθισε μπροστά. «Πάμε», είπε στον οδηγό.
Το ταξίμετρο, δουλεύοντας εδώ και ώρες σε διπλή ταρίφα, ξεπέρασε το χιλιάρικο. Ο ταξιτζής κάνει καινούργιο story -έχει φορτιστή μαζί του, βλέπετε. Και γελάει κουρασμένα, ρωτώντας τον πιτσιρικά αν υπνοβατεί. Πού να πάνε; Οπου γουστάρεις, έδωσε την άδεια ο νεαρός. Ο καθένας μπορεί να πάει και σε διαφορετικό προορισμό, δεν χρειάζεται να συναντηθούν. Και ο ταξιτζής πάει στην παραλιακή, το κόβει για Σούνιο. Και είναι καλοκαίρι, έχει ανοίξει τα παράθυρα, στο Λαγονήσι γίνεται χαμός από κόσμο, αλλά αυτός θα το πάει μέχρι τέρμα, θα φτάσει Σούνιο για μπάνιο. Ο πιτσιρικάς ξεκινάει με δύναμη, το ταξί κάνει ελιγμούς και πριν μπει στο τούνελ στην Πλακεντίας απογειώνεται. Πετάει πάνω από την κάτασπρη Αθήνα, ο μικρός έχει σκύψει από το ανοιχτό παράθυρο και βομβαρδίζει την πόλη με βόμβες τεράστιας ισχύος που περιέχουν μαύρη μπόγια.
