Πεθαίνουν εκατό άνθρωποι τη μέρα. Όμως αυτό που έχει σημασία είναι ότι η κοινωνία δεν θα ξανακλείσει. Θυμίζει κάτι από το Squid Game, όπου όσοι χάνουν στα παιχνίδια εκτελούνται και οι υπόλοιποι συνεχίζουν να παίζουν. Είναι πλέον μονότονο. Το απόγευμα ανακοινώνεται ο αριθμός των νεκρών. Και το επόμενο πρωί, σαν κούκος στο ρολόι, βγαίνει ο υπουργός Ανάπτυξης για να μας θυμίσει ότι η αγορά δεν πρόκειται να κλείσει. Ακούς τον αριθμό των νεκρών και μετά η συζήτηση γυρίζει στο πώς θα κάνουμε Χριστούγεννα και στη μεγάλη ευκαιρία της εστίασης να ρεφάρει. Ναι, συμφωνούμε, δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Αυτό που κάποτε θα μας φαινόταν τρομακτικό, σκηνή από δυστοπικό σενάριο, τώρα είναι καθημερινότητα. Πλέον είναι είδηση οι 45 νεκροί από το λεωφορείο στη Βουλγαρία, γιατί προέκυψαν εκτός προγράμματος. Οι 100 νεκροί της πανδημίας είναι ρουτίνα.
Πεθαίνουν εκατό άνθρωποι τη μέρα. Και ακούς την Εκκλησία να δηλώνει ότι δεν μπορεί να κάνει ελέγχους στους ναούς. Μάλιστα. Η Εκκλησία που απευθύνεται στο νου, που επιβάλλει μετάνοιες για να ξεπλυθούν αμαρτίες, που ενδιαφέρεται, δια των λειτουργών της, ακόμα και για αυτά που κάνουν οι πιστοί στο κρεβάτι τους, δηλώνει αδυναμία. Και δεν προσπαθεί καν. Υπό άλλες συνθήκες ο αριθμός των νεκρών θα προκαλούσε πανικό, απέλπιδες προσπάθειες για να περιοριστεί το κακό. Όμως εκατό νεκροί τη μέρα είναι στατιστική, όχι τραγωδία. Γίνονται βέβαια, συχνά, δεήσεις για την απαλλαγή μας από την πανδημία. Κάτι είναι και αυτό.
Στο μέλλον θα μας σοκάρει ο κυνισμός που επιδεικνύουμε σήμερα. Ενδεχομένως και να ντρεπόμαστε. Ασφαλώς δεν φταίμε εμείς, είναι η φύση μας που οξύνει τη δυνατότητα προσαρμογής, ως επιτάσσει το ένστικτο της επιβίωσης. Όταν έχεις εκατό νεκρούς ημερησίως δεν θρηνείς, σκέφτεσαι πώς δεν θα είσαι μέσα στην επόμενη φουρνιά ή, τέλος πάντων, δεν προσέχεις καν το νούμερο. Και οι έννοιες της ενσυναίσθησης, της συμπόνοιας και της αλληλεγγύης αποκτούν ρευστό χαρακτήρα, συστέλλονται και διαστέλλονται ανά περίσταση. Πριν φύγει ο χρόνος θα έχουν χαθεί 20.000 συμπολίτες μας. Ας τους τιμήσουμε κάπως, ας βγει κάποιος ή κάποια από ψηλά για να πει κάτι. Καλό θα μας κάνει. Θα νιώσουμε πιο ανθρώπινα.
