Δεν ξέρω με ποιον τρόπο μπορείς να προστατέψεις συνταγματικά την «ελληνική ταυτότητα». Δεν μπορώ ούτε να τον φανταστώ. Για την ακρίβεια δεν είμαι σίγουρος τι ακριβώς περιέχει η «ελληνική ταυτότητα». Η νομική μου αντίληψη είναι περιορισμένη ως ανύπαρκτη, αλλά μπορώ να αντιληφθώ ότι δεν υπάρχει πλαίσιο στο οποίο μπορείς να προσδιορίσεις την έννοια της «ελληνικής ταυτότητας». Όταν ο Αντώνης Σαμαράς είπε ότι θα λάβει συνταγματική μέριμνα για την προστασία της «ελληνικής ταυτότητας» το ακροατήριο χειροκρότησε. Είτε κατάλαβαν τι σημαίνει, είτε το έκαναν από υποχρέωση, κάτι που θεωρώ και πιθανότερο. Είναι απολύτως βέβαιο ότι το ξέχασαν αμέσως μετά, το άφησαν να ανέβει ψηλά, να ενωθεί με τις φούσκες που τούτες τις μέρες φουσκώνουν οι πολιτικοί αρχηγοί. Εγώ πρόλαβα να το αρπάξω από μία γαλάζια κλωστή. Και τώρα είμαι σαν ένα παιδί που προσπαθεί να μαντέψει τι περιέχει το όμορφο μπαλόνι του.
Τι μπορεί, λοιπόν, να εννοεί ο πρόεδρος Σαμαράς ως «ελληνική ταυτότητα»; Στοιχειοθετείται σε ένα απλό δελτίο; Υποθέτω πως ναι. Χρώμα; Μπλε φυσικά! Φωτογραφία; Ας βάλουμε του Σαμαρά. Θρήσκευμα; Χ.Ο-φυσικά και θα αναγράφεται. Μέχρι εκεί. Από εκεί και πέρα δυσκολεύομαι να αντιληφθώ και την έννοια, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο θα προστατευτεί συνταγματικά. Καταλαβαίνω πώς προστατεύεις τη φέτα, το ούζο και τον μακεδονικό χαλβά. Δεν έχω ιδέα πώς θα κάνεις κάτι παρόμοιο με την «ελληνική ταυτότητα». Για παράδειγμα, θα δίνει το Σύνταγμα ένα προβάδισμα στον φραπέ έναντι του φρέντο; Θα επιβάλλει τις εθνικές ενδυμασίες ως επίσημο ένδυμα; Θα εξορίσει τα τουρκικά σίριαλ στις εσχατιές του τηλεοπτικού προγράμματος αναγνωρίζοντας τον εθνικό χαρακτήρα του «Ρετιρέ»; Θα ζητήσει από τη Siri του iphone να ομιλεί την ελληνική; Θα απαγορευτεί η χρήση ξένου στίχου στη Eurovision; Θα ζητείται διαβατήριο από τους συμμετέχοντες στο «Ελλάδα έχεις ταλέντο»;
Τίποτα από όλα αυτά. Μία φούσκα είναι, το είπαμε, που πριν σκάσει στον ουρανό, επιβεβαιώνει το άγχος του Σαμαρά, αλλά και τις απαιτήσεις του πολιτικού ακροατηρίου που γίνεται όλο και πιο συντηρητικό. Λογικό. Ζούμε σε μία εποχή όπου οι άνθρωποι θυμώνουν και φοβούνται. Επίσης θεωρούν ότι για το δράμα τους φταίνε οι ξένοι, είτε είναι λαθρομετανάστες, είτε είναι δυνάστες. Η ατζέντα γίνεται πιο συντηρητική και κάποιος της ζωγραφίζει σημαίες με σταυρουδάκια. Επιστροφή στις ρίζες. Δηλαδή κάτω από τη γη.
