Όταν δολοφονήθηκε ο Παύλος Φύσσας υποθέσαμε ότι η Χρυσή Αυγή θα πνιγεί στο αίμα του. Όμως τελικά είναι εκεί έξω και ας έχει τρεις πίσω από τα κάγκελα. Στις πρώτες δημοσκοπήσεις, μετά τον Φύσσα, έδειξε να γονατίζει. Τοπικοί πυρήνες έκλεισαν. Το εγκληματικό πρόσωπο της οργάνωσης πήρε, επιτέλους, τις πραγματικές του διαστάσεις στα δελτία ειδήσεων. Τότε σκέφτηκα ότι ο Φύσσας δεν πήγε άδικα-μάλλον πήγε άδικα, αλλά όχι τσάμπα. Έλα όμως που το θηρίο δεν πέθανε. Θυμηθείτε τι άλλο είδαμε τους τελευταίους μήνες: ποινικές διώξεις στελεχών, βάρβαρη δολοφονία δύο νέων ανθρώπων και καταιγιστικές αποκαλύψεις. Τα γραφεία της οργάνωσης αδειάζουν. Όχι όμως και η εκλογική της δεξαμενή-οι δημοσκοπήσεις επιμένουν σε διψήφιο ποσοστό.
Χαζεύω τα τελευταία στοιχεία της αστυνομικής έρευνας. Όπλα, ναζιστικοί χαιρετισμοί και στολή της ΚΚΚ-σε ποιο βεστιάριο τη νοικιάζουν για μασκέ πάρτι; Ε, λοιπόν, αρχίζω να πιστεύω ότι για κάθε ημίγυμνη φωτογραφία του Κασιδιάρη, η οργάνωση βάζει ψήφους στο σακούλι. Κάθε σβάστικα ισοδυναμεί με ένα σταυρωμένο ψηφοδέλτιο, κάθε αξιωματικός της Βέρμαχτ αντιστοιχεί σε έναν νέο ψηφοφόρο. Όσο πιο αποκρουστικό γίνεται το πρόσωπο της Χρυσής Αυγής, τόσο θα εξιδανικεύεται ως η κατάλληλη ύβρις προς το «σύστημα».
Περιέργως τείνω να πιστέψω ότι ο Σαμαράς έχει δίκαιο: δεν έχουμε τόσους φασίστες, έχουμε πολλούς οργισμένους. Πώς θα αντιμετωπιστεί όλο αυτό; Υποθέτω ότι στο ποινικό κομμάτι η Δικαιοσύνη θα κάνει τη δουλειά της και θα μαζέψει αυτούς που πρέπει. Όμως, λυπάμαι, δεν δέχομαι ότι η ανάκαμψη της οικονομίας θα τους στείλει πίσω στο υπόγειο. Πρώτον επειδή η ανάκαμψη έχει να κάνει με τα παιδιά μας, δύσκολα θα ζεστάνει και μας. Και δεύτερον, στα πολιτικά μας ήθη έχει εγγραφεί πλέον η ακραία έκφραση οργής. Συνεπώς; Χρειαζόμαστε κάτι άλλο, κάτι εξίσου ακραίο που θα απορροφήσει την αντίδραση. Ένα κόμμα για τα UFO, ας πούμε. Mη γελάτε. Και πριν από μερικά χρόνια η Χ.Α έτσι φαινόταν. Ένα κόμμα για τα UFO.
