Στη μνήμη των περισσότερων Ελλήνων ο Ζακ Ντελόρ αποτυπώθηκε αγκαλιά με το πακέτο του. Εδώ που τα λέμε, θα μπορούσε να αγιογραφηθεί έτσι. Και γιατί όχι; Το να του κάνουμε ένα ξωκλήσι στην παραλιακή, εκεί που κάποτε στέναζε η αθηναϊκή νύχτα, δεν θα ήταν διόλου υπερβολικό.
Ο Ζακ Ντελόρ ήταν ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που χάραξε τις κατεθυντήριες γραμμές προς την ενοποίηση και το κοινό νόμισμα. Υπήρξε ο μεγαλύτερος μεταρρυθμιστής στην ιστορία του κοινού ευρωπαϊκού εγχειρήματος.
Τα «πακέτα» του ήταν χρηματοδοτήσεις που εκταμιεύθηκαν από την ΕΟΚ προς Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία και Ισπανία προκειμένου να επιτευχθούν ταχύτεροι ρυθμοί συνοχής. Ας πούμε ότι επρόκειτο για τον πρόδρομο των ΕΣΠΑ. Δεν ήταν μία εύκολη υπόθεση. Οι Γερμανοί και κυρίως οι Βρετανοί γκρίνιαζαν αφού τα χρήματα προήλθαν από τις δικές τους τσέπες. Η Θάτσερ είχε πει το περίφημο “I want my money back”. Μάλιστα για το δεύτερο «πακέτο» υπήρξε και διπλωματικό παζάρι. Οι Ευρωπαίοι δέχθηκαν χωρίς αντιρρήσεις τη γερμανική ενοποίηση και το Βερολίνο πλήρωσε τον λογαριασμό που του πήγε ο Ντελόρ.
Τώρα επιστρέψτε, με τη μνήμη ή τη φαντασία σας, στην Ελλάδα των ‘80s και των πρώιμων ‘90s. Σηκώνετε το βλέμμα προς τον ουρανό και βλέπετε να βρέχει χρήμα. Μιλάμε για πολύ χρήμα που διοχετεύθηκε στην Ελλάδα ώστε να πραγματοποιηθούν έργα υποδομής και εκσυγχρονισμού της παραγωγικής βάσης. Και κάπως έτσι ξεκίνησε το πάρτι. Εκείνη την εποχή η Ευρώπη δεν είχε αναπτύξει, ακόμα, εκτενείς μηχανισμούς ελέγχου για τη διοχέτευση των πόρων. Σχεδόν τα πάντα περνούσαν από εθνική διαχείριση. Το έργο κατατίθετο προς έγκριση στις Βρυξέλλες, αλλά μέχρι να υλοποιηθεί, ο φάκελος είχε γίνει αγνώριστος. Ηταν και τα ΜΟΠ. Τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα. Που, όπως έλεγε το αστείο της εποχής, πήγαν στα μπουζούκια της παραλιακής που και μεσογειακά ήταν και ολοκληρωμένα προγράμματα παρουσίαζαν. Ο ΛΕΠΑ θα έπρεπε να κυκλοφορεί με σημαιούλα της Ευρωπαϊκής Ενωσης στο μέτωπο.
Ε, λοιπόν χόρτασε κόσμος και κοσμάκης από τα πακέτα του Ντελόρ που μάλιστα έγιναν και τραγούδι. Γιατί τα πακέτα δεν έγιναν μόνο δρόμοι και αεροδρόμια. Εγιναν μπουζούκια και εξοχικά και ακριβά αυτοκίνητα και μίζες. Γέμισε η επαρχία σκυλάδικα. Και έτσι όπως έπεφταν οι πενιές και τα λουλούδια από τα πακέτα του Ντελόρ, ο έτερος εκλιπών της ημέρας, ο Σόιμπλε, ήταν πίσω από το μπαρ και σημείωνε για τον λογαριασμό. Ακόμα και το φευγιό του Καρρά έχει μία σύνδεση με όλα αυτά. Ντελόρ, Καρράς, Σόιμπλε. Ως πρόσωπα αντιπροσωπεύουν την αλληλουχία των εποχών. Χρήμα, γλέντι, λογαριασμός.
Η σημερινή μέρα σχεδιάστηκε από το κάρμα. Είπε ο Χάρος να μας κάνει πλάκα. Η βάρκα πλέει την Αχερουσία και στη μία πλευρά κάθεται ο Ντελόρ και στην άλλη ο Σόιμπλε. Η ανεμελιά και ο βραχνάς μας. Το πάρτι και ο λογαριασμός του. Ολη εκείνη η εποχή της αστακομακαρονάδας που ξεκίνησε με τα «πακέτα» Ντελόρ, έσκασε σαν φούσκα πάνω στα γυαλιά του Σόιμπλε. Σήμερα όλη η Ελλάδα αποχαιρετά πικρόχολα τον Σόιμπλε για αυτά που μας πήρε. Λίγοι θα κλάψουν τον Ντελόρ για εκείνα που μας έδωσε.
