Από την εποχή που ο Λαλιώτης είχε έμπνευση και ο λαός άγνωστες λέξεις, το ΠΑΣΟΚ μπορεί να πάρει ένα σύνθημα και να στο παρουσιάσει ως πολιτική πλατφόρμα. Μπορεί να φουσκώσει ένα μπαλόνι και να στο παρουσιάσει ως αερόστατο. Η Νέα Δημοκρατία ποτέ δεν ήταν τόσο καλή σε αυτό -δεν είναι τυχαίο ότι ένας απλώς καλός δημοσιογράφος κατάφερε να γίνει πρώτος σκόρερ στην επικοινωνία της παρατάξεως. Το ΠΑΣΟΚ είναι αλλιώς, το ξέρει ο νέος, το θυμάται και ο παλιός -αυτό εκφέρεται και ως σύνθημα. Που λέτε, το ΠΑΣΟΚ έχει εκπονήσει περισσότερα στρατηγικά σχέδια ανάπτυξης και από το ΚΚΣΕ. Νομίζω, άλλωστε, πως οι πρώτες πασοκικές θεωρήσεις περί ανάπτυξης έχουν τις καταβολές τους στη Σοβιετία -δυστυχώς κάτι τέτοιο έγινε και με την υλοποίηση τους, αλλά δεν είναι της ώρας. Στα αξέχαστα ’80ς (που μας έστειλαν τώρα τον λογαριασμό) το ΠΑΣΟΚ παρουσίαζε πενταετές σχέδιο ανάπτυξης κάθε χρόνο. Λογικό. Κανένας δεν θυμόταν τι είχε ειπωθεί τον προηγούμενο χρόνο και -το κυριότερο- ουδείς τα έπαιρνε όλα αυτά στα σοβαρά. Μεταξύ μας το ίδιο συμβαίνει και τώρα. Το να παίρνεις στα σοβαρά τις αναπτυξιακές εξαγγελίες του Σεπτεμβρίου προσβάλλει πρώτα την κοινή λογική και μετά τη νοημοσύνη σου. Ευτυχώς λίγοι δέχονται την καραμέλα. Θυμάστε, για παράδειγμα, κάποια πρωθυπουργική εξαγγελία από το βήμα της ΔΕΘ; Οχι. Από τη ΔΕΘ μας μένουν είτε παραπολιτικά, είτε θεματικές πλειοδοσίες της αντιπολίτευσης. Σε γενικές γραμμές δεν μας μένει τίποτα ούτε σε εντυπώσεις, ούτε σε μετρητά.
Ο Γιώργος είχε φέτος την ευκαιρία να γράψει ιστορία στη ΔΕΘ. Να ανέβει στο βήμα, να κοιτάξει τον φακό της ΝΕΤ (ένας θα είναι, λόγω περικοπών) και να αφήσει το δάκρυ να κυλήσει, να βρέξει το μουστάκι. Θα είναι και ειλικρινές πολιτικά και αποτελεσματικό επικοινωνιακά. Όμως επειδή πάντα τα προσχήματα είναι ισχυρότερα από την αλήθεια, ο πρωθυπουργός είναι υποχρεωμένος να γεμίσει σελίδες και τα χασμουρητά του ακροατηρίου του. Και όταν ο πρωθυπουργός δεν έχει τι να πει, το στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης είναι μία κάποια λύση. Η κυβέρνηση, λοιπόν, είναι έτοιμη να ανακοινώσει, δια του προέδρου της, νέο αναπτυξιακό σχέδιο. Πρώτα, όμως, οφείλει να μας πει αν είχε παλιό και τι ακριβώς το έκανε. Και μετά ας διαψεύσει τον κανόνα που θέλει τις κυβερνήσεις να δημιουργούν ένα σταθερό περιβάλλον, εντός του οποίου θα απελευθερωθούν οι δυνάμεις της αγοράς. Η ανάπτυξη δεν θέλει ακριβώς σχέδιο. Θέλει αποτελεσματικές μεταρρυθμίσεις και δύο-τρεις τολμηρές παρεμβάσεις. Η κυβέρνηση δεν έχει κάνει τίποτα από όλα αυτά. Αν μη τι άλλο, εδώ και είκοσι μήνες η μισή κυβέρνηση είχε την ευκαιρία να σπάσει αυγά όταν η άλλη μισή έσωζε τη χώρα.
Ας είναι. Η νέα «εθνική αφήγηση» θα είναι, όντως, σαν παραμύθι. Η προετοιμασία για τη ΔΕΘ επιδεικνύεται ως γκαζιά για την ανάπτυξη, αλλά δεν είναι τίποτα παραπάνω από το φούσκωμα συνθημάτων δεμένα στον σπάγγο του αξέχαστου «λεφτά υπάρχουν».
