Να φτιάξουμε ένα χώρο. Γιατί όχι; Να βάλουμε και τραπέζια για να σερβίρουμε καφέ και μηλόπιτα. Καθαρά ποτά, σίγουρα. Και, ναι, όλα θα τα περνάμε από την ταμειακή, μην έχουμε μπλεξίματα. Τις Κυριακές θα είμαστε ανοιχτοί για να φιλοξενούμε bazaar και ανταλλακτικά events. Είναι μαγική ιδέα. Οι άνθρωποι τις Κυριακές θέλουν να ψωνίζουν βραχιόλια από χάνδρες που φτιάχτηκαν στην Γκόα και τις πουλάει μια κοπελιά με έξι γάτες στο σπίτι της – τα έσοδα πηγαίνουν στην αγορά βιολογικών τροφών για τα γατιά. Ένα γατί που καταναλώνει βιολογικά λερώνει με άλλο τρόπο την άμμο του, η οποία δεν αντικαθίσταται συχνά και έτσι συμβάλλεις στη διατήρηση της οικολογικής ισορροπίας.
Τα βράδια θα σερβίρουμε ρακή με ζεστή σούπα από κολοκύθα. Τα κουτάλια μας θα φτιάχνονται από ανακυκλωμένο υλικό. Σερβιτόρους θα πάρουμε μόνο μετανάστες. Νόμιμους, φυσικά, και θα ήταν υπέροχο αν μπορούσαμε να κάνουμε support σε κάποιους ώστε να πάρουν πράσινη κάρτα. Οι μουσικές μας δεν θα είναι mainstream, αλλά θα ακούγονται χωρίς να τεντώνεται το αυτί. Και μετά, όταν γίνουμε στέκι και σημείο αναφοράς, θα νοικιάσουμε το loft από πάνω για να το μετατρέψουμε σε γκαλερί και χώρο φιλοξενίας εναλλακτικών καλλιτεχνών. Ίσως φέρουμε και θεατρικά δρώμενα από πειραματικές σκηνές – σημείωσε να προωθήσουμε την υποστήριξή τους μέσω crowd funding. Σούπερ;
Λίγο φιλόδοξο το βρίσκω. Και είναι. Άσε που δεν παίζει τόσο χρήμα και αν δεν καταφέρουμε να το περάσουμε στο ΕΣΠΑ θα κοιμόμαστε αγκαλιά με τα τιμολόγια. Μήπως να δοκιμάσουμε κάτι άλλο; Ένα καφέ. Δεν μπορεί, κάπου θα υπάρχει ένα μέρος που δεν έχει ανοίξει καφέ. Ένα καφέ-μπαρ. Το πρωί θα δίνουμε καφέ (και delivery) και το βράδυ θα το γυρίζουμε σε μπαρ. Πέντε ευρώ η μπίρα. Να έρχεται ο άνεργος, να κάτσει μια ώρα, να πιει μια μπίρα και να φάει μισό σακουλάκι πατατάκια. Και με τα νοίκια να έχουν ξεφτιλιστεί τόσο, νοικιάζεις εμπορικό κέντρο με δύο χιλιάρικα. Και πέντε χιλιάρικα να είναι τα πάγιά μας, δεν θα κάνουμε πέντε κατοστάρικα ημερήσιο τζίρο;
Οχι. Αν είναι να κάνουμε καφέ, ας φτιάξουμε κάτι σε παμπ, με μεγάλη μπάρα και δορυφορική. Να μαζεύουμε κόσμο για τα ματς. Ένα Ρεάλ-Μπαρτσελόνα και σου βάζει στο ταμείο το νοίκι και το μεροκάματο της σερβιτόρας, μαζί με το ΙΚΑ. Το βάζεις και αυτό ΕΣΠΑ. Άνετα. Το δηλώνεις ως χώρο παρατήρησης και τεκμηρίωσης αθλητικών δρώμενων. Και χαρακτηρίζεις την τοποθέτηση wifi ως επέκταση σε τεχνολογίες new media. Πέτα και τρία laptop μέσα – αν είναι να πάρουμε Macbook, τουλάχιστον. Ναι, αυτό θα είναι. Κάτι που το πρωί θα το ανοίγουμε ως καφέ, όταν έχει αθλητικά θα γίνεται παμπ και τα άλλα βράδια θα λειτουργεί μπαρ με DJ events.
Στην πείνα είναι όλοι τους. Φέρνουν την παρέα τους, κάνουν κατανάλωση και τους δίνεις το 10% από αυτά που γράφει η ταμειακή. Αν το χειριστείς και καλά, διεκδικείς επιχορήγηση για πολιτιστικά γεγονότα. Μην ανησυχείς, αν σε ψάξουν βάλε μέσα να παίζουν τίποτα γκρουπ με πιτσιρικάδες και πες στο υπουργείο ότι φτιάχνεις χώρο ανάδειξης πρωτότυπης πολιτιστικής έκφρασης. Δώσε να σου βάψουν και έναν τοίχο με γκράφιτι και κέρνα πέντε ποτά σε τίποτα άνεργες αρχιτεκτόνισσες για να σου γράψουν τεκμηρίωση. Παίδεμα, ε; Ναι, γαμώτο, συμφωνώ. Θέλει πολλή κουβέντα και αρκετό «δήθεν» ύφος.
Καλύτερα σουβλάκια. Είναι η επιχείρηση με το μεγαλύτερο target group – οι άλλες ιδέες θα μας περιόριζαν. Εντάξει, έχεις την τσίκνα και τη ζέστη, αλλά τον Αλβανό θα βάλεις μέσα. Όλοι τρώνε, ρε συ, σουβλάκια. Και τώρα τρώνε περισσότερο γιατί είναι φθηνά και δεν τους παίρνει να πηγαίνουν εστιατόριο. Απλώς θέλει να το στήσεις όμορφα. Να είναι και καλά μοντέρνο, εναλλακτικό, με ασπρόμαυρες φωτογραφίες μέσα – μη μου βάλεις καμιά βουνοκορφή με αρνάκια. Α, και να δίνουμε πατάτες με τη σέσουλα. Τη μελιτζανοσαλάτα να λέμε ότι μας τη φτιάχνουν κρατούμενοι στις Αγροτικές Φυλακές και θέλουμε μια γιαγιά να δείχνουμε για τα ντολμαδάκια. Φίλε, σκίζουμε. Το ΕΣΠΑ το πληρώνει ως επένδυση στον επισιτισμό. Αυτή η χώρα θα μεγαλουργήσει πάλι, φίλε. Και ξέρεις τι θα δείχνει ως σύμβολο ανάπτυξης; Τα φουγάρα από τις ψησταριές μας.
