Για την απόβαση στη Νορμανδία έχουν γυριστεί μία ντουζίνα ταινίες. Κανένας δεν έχει προσέξει την ομοιότητα τους με την αναχώρηση των Ελλήνων για τις διακοπές του Αυγούστου. Πρώτα είναι η επιβίβαση στα πλοία. Αν το πλάνο δείχνει την πλάτη των στρατιωτών, δεν βλέπεις καμία διαφορά. Ολοι με ένα σακίδιο στην πλάτη είναι καθώς βαδίζουν δίπλα στα αυτοκίνητα και χώνονται μέσα στο στόμα του μεταλλικού θηρίου. Οι ομοιότητες διατηρούνται και κατά τη διάρκεια του πλου. Στριμωγμένοι, καθισμένοι στο δάπεδο, τρώνε κάτι στο χέρι. Εντάξει, οι στρατιώτες δεν είχαν γύρω τους παιδάκια να τρέχουν και να φωνάζουν, στοιχείο που έκανε την πλεύση τους πιο υποφερτή. Αλλωστε αν είσαι τόσο άτυχος και μπεις σε πλοίο για Κυκλάδες στο οποίο βρίσκονται πολλά παιδάκια, εύκολα άλλαζες τη θέση σου με εκείνο το αγροτόπαιδο από τη Νεμπράσκα που ξεκίνησε για να φάει τη σφαίρα κατακούτελα στις ακτές της Ευρώπης. Τουλάχιστον εκείνος δεν άκουγε παιδάκια να τσιρίζουν.
Και έρχεται η ώρα της απόβασης. Οι στρατιώτες βρήκαν απέναντι τους ναζί με πολυβόλα. Οι παραθεριστές του Αυγούστου βρίσκουν τύπους με «Rooms to Let», ταξιτζήδες και ένα ολόκληρο στρατό από ανθρώπους που τους σημαδεύουν στο πορτοφόλι. Μη βιαστείτε να βγάλετε εύκολα συμπεράσματα για το ποιος την έχει πιο άσχημα. Ο ναζί θα σου φυτέψει μια σφαίρα και θα ησυχάσεις. Ο άλλος στο νησί μπορεί να σε ποτίσει μπόμπα, να σου νοικιάσει μία γουρούνα-σκοτώστρα -θα σε ξεκάνει αργά και βασανιστικά. Ο στρατιώτης που πήγε στη Νορμανδία είδε εικόνες φρίκης. Διαμελισμένα κορμιά, ερειπωμένα κτίρια, εικόνες καταστροφής. Ο παραθεριστής στο νησί θα δοκιμαστεί περίπου με τον ίδιο τρόπο. Η καταστροφή είναι μπροστά στα μάτια του. Κτίρια με εξαμβλωματική όψη και αυθαίρετα πανωσηκώματα, μεθυσμένους τουρίστες, λαδωμένα κορμιά που παριστάνουν τους θαλάσσιους λέοντες έτσι όπως λιάζονται ακίνητα στον ήλιο. Οσον αφορά δε το φαγητό, ο στρατιώτης έφαγε σίγουρα καλύτερα. Και πιο φθηνά, ασυζητητί. Εν κατακλείδι, ο στρατιώτης στη Νορμανδία πολέμησε για την πατρίδα του. Ο έλλην παραθεριστής αισθάνεται ότι τον πολεμάει η πατρίδα του.
Για αυτό ο άνθρωπος μας, που αυτή τη στιγμή ετοιμάζει την τσάντα του, αποφάσισε να πάει για λίγες μέρες στο βουνό. Βρήκε ένα σαλέ στην Αρκαδία σε τιμή που τον χειμώνα δεν φτάνει ούτε για το πρωινό. Μέσα στα έλατα, στην ησυχία και σε θερμοκρασίες φθινοπώρου. Και θα πάει μόνος, υποτίθεται για να μείνει λίγο με τον εαυτό του, κοινώς να επιστρέψει πίσω τρέχοντας μετά από δύο μέρες. Διότι εκεί βρίσκεται η πραγματική παγίδα των διακοπών. Να μείνεις μόνος με τις σκέψεις σου. Ακόμα και αν είσαι με συντροφιά, κάποια στιγμή θα πέσει η σιωπή από πάνω. Και τι κάνεις τότε; Είτε βρίσκεσαι κάτω από ομπρέλα, είτε αράζεις κάτω από έλατο, το κακό θα έρθει να σε βρει εκεί που δεν το περιμένεις. Θα γίνει άγχος για αυτό που σε περιμένει, μικρή ή μεγάλη πληγή για τις αποτυχίες, υπαρξιακό δράμα για τον προσανατολισμό της ζωής σου. Και όλα αυτά τα θεωρείς ξεκούραση και έχεις ξεπαραδιαστεί για να τα αγοράσεις. Γιατί οι διακοπές είναι μία ανισόρροπη κατάσταση, εντελώς ξεκομμένη από την κανονικότητα. Πώς περιμένεις, λοιπόν, να περάσεις καλά; Γιατί νομίζετε ότι χωρίζουν τόσα ζευγάρια στις διακοπές; Επειδή οι άνθρωποι έχουν την ευκαιρία να καταλάβουν πώς έχουν τα πράγματα τους στην αληθινή τους μορφή.
Τέλος πάντων, ρίχνει μέσα στην τσάντα βιβλία που δεν θα έχει το κουράγιο να διαβάσει και σταυρόλεξα. Τα αγαπημένα σταυρόλεξα που κλειδώνουν τη σκέψη πάνω σε κανένα αρχαίο βασιλιά και δεν της επιτρέπουν να εκτραπεί επικινδύνως. Βέβαια στη τσάντα μπαίνουν και όλα όσα σου συνέβησαν τους προηγούμενους μήνες, ακόμα και αν δεν τα θυμάσαι. Μπορείς να θυμάσαι πού και πότε έβαλες ένα παραπανίσιο κιλό; Ετσι είναι όλα αυτά που κουβαλάς από τον χειμώνα. Μπορεί να σου φαίνονται μακρινά, αλλά αν απλώσεις το χέρι μέσα σου θα τα πιάσεις.
Προς το παρόν ο άνθρωπος μας πιάνει ένα νεσεσέρ, το τελευταίο που τοποθετεί στην τσάντα πριν τραβήξει το φερμουάρ. Ρίχνει μία τελευταία, ελαφρώς αγχώδη, ματιά στο σπίτι. Να αφήσει ένα φως αναμμένο; Εβαλε την τσάντα στον ώμο, άνοιξε την πόρτα. Δεν θα τον ξαναδούμε ποτέ.
