Ο ηλικιωμένος κύριος Γκρην είχε ένα ατύχημα στους δρόμους της Νέας Υόρκης. Έπεσε επάνω σε ένα αυτοκίνητο, αλλά ευτυχώς δεν τραυματίστηκε. Ωστόσο ο δικαστής επέβαλε στο νεαρό οδηγό την προσφορά κοινωνικής υπηρεσίας: κάθε Πέμπτη θα επισκέπτεται τον κ. Γκρην προσφέροντας του βοήθεια στο σπίτι.
Πήγα να δω το «Κάθε Πέμπτη κύριε Γκρην» έχοντας κλείσει μία θέση στην τελευταία σειρά του «Άνεσις». Ωστόσο φθάνοντας στο θέατρο φάνηκα τυχερός: μόλις είχε ακυρωθεί η κεντρική θέση της πρώτης σειράς-μην απορείτε, μου συμβαίνει και με το παρκάρισμα. Είδα, λοιπόν, την παράσταση από την καλύτερη θέση του θεάτρου.
Το κείμενο του Τζόζεφ Μπάρον δεν σου λέει κάτι που δεν ξέρεις. Άλλωστε τι καινούργιο μπορεί να σου πει ένα θεατρικό έργο; Αλήθειες σου διηγείται με διαφορετικό τρόπο. Ο δογματισμός και η αδιαλλαξία φέρνουν μοναξιά και δυστυχία. Οι ιδέες δεν μπορούν να σταθούν πάνω από τα αισθήματα. Η αγάπη δεν είναι προϊόν εκλογίκευσης. Δες πρώτα αν μπορείς να αλλάξεις άποψη ή ματιά και μετά δώσε στο θυμικό σου το δικαίωμα να βγάλει δόντια. Η αφορμή που χορηγεί το κείμενο σε όλα αυτά είναι απλή: ο κύριος Γκρην αντιπροσωπεύει το παλαιό, τη συντήρηση, το φόβο απέναντι στη δύναμη του συναισθήματος. Και ο επισκέπτης του, ο Ρος, κομίζει το νέο, το φως σε ένα μυαλό που έχει σκοτεινιάσει. Το τέλος είναι χαρούμενο, όπως πρέπει να τελειώνουν αυτά στην πραγματική ζωή. Και το χειροκρότημα έρχεται έντονο και συνεχές, αντίστοιχο της ερμηνείας των ηθοποιών και της σκηνοθετικής καθοδήγησης του ίδιου του Γιώργου Μιχαλακόπουλου.
Εντάξει θα ήταν αδόκιμο ως και ασεβές να γίνει κριτική στον Μιχαλακόπουλο. Δηλαδή τι μπορεί να πει κάποιος για τον Μιχαλακόπουλο; Βλέπεις αυτό που δείχνει το έργο. Ένας ηλικιωμένος στριμμένος Εβραίος που επιτρέπει στην ευαισθησία να εμφανίζεται σαν στιγμιαία λάμψη και, μερικές φορές, να φωτίζει το πρόσωπο του. Ο Τάσος Ιορδανίδης δεν παρασύρεται σε εκφραστικές υπερβολές, στο θυμό και στη λύπη του ρόλου, δεν επιδιώκει να ξεφύγει από τον ίσκιο του συμπρωταγωνιστή του. Εξαιρετικός.. Σκηνικό και φωτισμοί, αντίστοιχα της παράστασης. Ειδικά τα σκηνικά, είναι τόσο άρτια που επιβεβαιώνουν το υψηλό επίπεδο της παραγωγής. Το εισιτήριο κοστίζει 16 ευρώ. Δεν είναι μικρό, στις μέρες μας, αλλά είναι παραπάνω από έντιμο.
