Μία από τις θεωρίες συνωμοσίας που αντέχουν στον χρόνο, ισχυρίζεται ότι η θεραπεία του καρκίνου βρίσκεται κλειδωμένη στα μυαλά των επιστημόνων και στα χρηματοκιβώτια των φαρμακευτικών εταιριών. Η σωτήρια φόρμουλα έχει ανακαλυφθεί εδώ και χρόνια, αλλά η βιομηχανία του φαρμάκου θρέφει με το μυστικό τα κέρδη της. Ένας ειδικός θα μπορούσε να μας εξηγήσει ότι η γενίκευση είναι αφελής, ίσως και βλακώδης. Ούτως ή άλλως πολλές μορφές καρκίνου αντιμετωπίζονται πλέον με φαρμακευτική αγωγή. Όμως αν πληροφορηθείτε τις τιμές των αντικαρκινικών φαρμάκων, τότε θα δείτε τη θεωρία συνωμοσίας με τη σοβαρότητα που δεν της διαθέτετε.
Τα φάρμακα για τον καρκίνο είναι ακριβά. Είναι υπερβολικά, απάνθρωπα ακριβά. Για κάθε κύτταρο που υποκύπτει οι φαρμακοβιομηχανίες πρέπει να εισπράττουν δεκάδες ευρώ, δολάρια και ελβετικά φράγκα. Δεν ξέρω αν στον καρκίνο τα χρήματα είναι περισσότερα από τις προσευχές. Αυτό που ξέρω είναι ότι ακόμα και αν ο Θεός αποφασίσει να σου απαντήσει, πρέπει να πληρώσεις τα φάρμακα. Αλλά τα φάρμακα, είπαμε, είναι ακριβά. Η θεραπεία σου απαιτεί χιλιάρικα που θα αγοράσουν φάρμακα για να σε γεμίσουν χημεία και ελπίδα. Εντάξει. Κανένα πρόβλημα. Όσο και αν κοστίζουν, αυτό το καταραμένο κράτος οφείλει να στα εξασφαλίσει. Πώς; Δεν με ενδιαφέρει.
Μόλις προχθές ο Τσίπρας υποσχέθηκε σιδηρόδρομο στο Αγρίνιο. Ο Σαμαράς μοιράζει χιλιάδες θέσεις εργασίας και ο Βενιζέλος κοστολογεί την ευτυχία με ελάχιστα. Και εγώ θέλω να κάνω πλιάτσικο στην ενοχή τους, να λαϊκίσω αχαλίνωτα και χωρίς τύψεις.
Δεν μπορείς να τάζεις σιδηροδρόμους όταν στο ακροατήριο σου υπάρχουν άνθρωποι που θα γυρίσουν στο σπίτι και θα δουν μία ζωή να μαραίνεται. Δεν γίνεται να προειδοποιείς για έξοδο από το ευρώ όταν ο άλλος ετοιμάζεται για μία αναξιοπρεπή έξοδο από τη ζωή. Πάει τελείωσαν τα οράματα. Όνειρα της μιας βραδιάς μας έμειναν και δεν ξέρουμε αν θα ξυπνήσουμε το άλλο πρωί. Και, αλήθεια, δεν ντρέπεσαι να παίρνεις προεκλογική χρηματοδότηση όταν δεν υπάρχουν κονδύλια για τα φάρμακα; Γι’ αυτό και οι άνθρωποι με την αρρώστια θα πρέπει να πηγαίνουν στις προεκλογικές συγκεντρώσεις. Να βγάλουν τα μαντήλια από το κεφάλι και να τους κοιτάξουν με εκείνο το βλέμμα που έχει όλα όσα φοβάσαι. Και μετά να τους χειροκροτήσουν βγάζοντας στο στόμα το χαμόγελο της κορτιζόνης.
