Η λογική και η εμπειρία μας λένε πώς όσο καθυστερείς να πάρεις μία συμφωνία, τόσο την κάνεις χειρότερη για σένα. Αυτό οι Κύπριοι το έμαθαν μέσα σε λίγες ώρες.
Ο Τσίπρας ισχυρίζεται ότι όταν στηθεί μπροστά στην κάμερα ή ανέβει στο βήμα της Βουλής, θα παρουσιάσει μία καλή συμφωνία, έναν έντιμο συμβιβασμό. Το πρόβλημα του Τσίπρα είναι ότι θα βρίσκεται σε διπλό παράθυρο. Δίπλα θα «τρέχει» το mail Χαρδούβελη. Ο ΣΥΡΙΖΑ πολιτεύτηκε διαγράφοντας γραμμές από το mail Χαρδούβελη. Τι θα συμβεί στην περίπτωση που το mail Χαρδούβελη είναι καλύτερο από τη συμφωνία που θα φέρει η κυβέρνηση; Εντάξει, πιθανότατα δεν θα είναι. Οι δανειστές γνωρίζουν ότι δεν τους συμφέρει να τσαλακώσουν την ελληνική κυβέρνηση. Αυτά τα περί «ταπείνωσης» είναι για τα τηλεοπτικά πάνελ. Όλοι εκεί έξω ξέρουν ότι ακόμα και αν πέσει η κυβέρνηση, το πολύ να τη βρουν ενισχυμένη μπροστά τους. Φανταστείτε, λοιπόν, να φέρει ο Τσίπρας μία συμφωνία που ελάχιστα διαφέρει από το mail Χαρδούβελη. Γιατί θα έχουν γίνει όλα αυτά; Γιατί έγιναν εκλογές; Για να ανοίξει η ΕΡΤ, να πάρουμε ανάσες αξιοπρέπειας και να βγάζει selfie o Κατρούγκαλος;
Όχι. Όλα αυτά γίνονται για να διαχειριστεί ο Τσίπρας το πολιτικό κόστος και να κρατήσει πίσω από τον φράχτη όσους ετοιμάζονται να κόψουν καπίστρι. Η ιδέα, όμως, δεν ήταν καλή. Η χώρα δεν έκανε διαπραγμάτευση. Βγήκε στο περβάζι και απειλούσε ότι θα πέσει πάνω σε αυτούς που κρατούν το δίχτυ. Η οικονομία επέστρεψε στην ύφεση (εντάξει, δεν έχασε και τίποτα), οι τράπεζες στεγνώνουν και το οικονομικό κλίμα είναι κάπου μεταξύ κονιάκ και καφέ. Η κυβέρνηση δεν πριονίζει, απλώς, το κλαδί στο οποίο κάθεται. Άρχισε να κόβει και τις φλέβες της.
Θυμάμαι τον Βαρουφάκη να δηλώνει ότι η χώρα κέρδισε το δικαίωμα να γράψει μόνη της το σενάριο για έξοδο από την κρίση. Συγγνώμη, αλλά διατήρηση ΕΝΦΙΑ, αυξήσεις στο ΦΠΑ και επιπλέον φόρους μπορούσα να γράψω και εγώ. Έχει γράψει και ο Χαρδούβελης. Ξεκινήσαμε με σάλπισμα προς τους λαούς της Ευρώπης, συνεχίσαμε με σχέδια πολιτικών λύσεων για αλλαγές στην ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική και καταλήγουμε να αυξάνουμε τον ΦΠΑ στα νησιά. Ζαλιστήκαμε χωρίς να πιάσουμε την ουρά μας.
Ένας ολόκληρος μύθος περί διαπραγμάτευσης εξαντλήθηκε σε χειρισμούς απορρόφησης του πολιτικού κόστους, για να σβήσει ο θόρυβος μέσα σε ένα πανηγύρι αριστερών προσχημάτων και εθνολαϊκών συμβολισμών. Χάσαμε την Αμφίπολη και βρήκαμε την Αγία Βαρβάρα. Και ακόμα δεν έχει χαραχθεί κατεύθυνση, δεν ξέρουμε πού -και πώς- θέλουμε να φτάσει η χώρα. Όπου μπορεί να φτάσει, τρεκλίζοντας, νεκροζώντανη, σαν τον Michael Jackson στο Thriller.
