Μέσα σε 20 ώρες 60.000 συμπατριώτες μας δήλωσαν, δια του Facebook, ότι δεν επιθυμούν τη συμμετοχή του Κώστα Κατσουράνη στον αγώνα με την Κόστα Ρίκα. Η σελίδα «Όχι Κατσουράνη με Κόστα Ρίκα» δημιουργήθηκε, ως παράκληση προς τον Φερνάντο Σάντος, μόλις έληξε το παιχνίδι με την Ακτή Ελεφαντοστού. Και η δημοφιλία της επιβεβαιώνει τη σύμπλευση του αιτήματος με τη φίλαθλη βούληση. «Να γίνουν πολλά likes, να το δει ο Σάντος, να μπει ο Κατσουράνης στο αεροπλάνο της επιστροφής». Ο λαός είναι σοφός, σωστά; Και επειδή εκτός από πολιτική, ξέρει και από μπάλα, απεφάνθη ότι η απουσία του Κατσουράνη έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην επιτυχία της εθνικής ομάδας.
Τώρα πες ότι είσαι ο Κώστας Κατσουράνης. Και βλέπεις ότι δεκάδες χιλιάδες συμπατριωτών σου, μέσα σε μια έκρηξη χαράς, απαιτούν να μην αγωνιστείς στο επόμενο παιχνίδι της Εθνικής. Έλα να απαντήσεις στην πιο ηλίθια ερώτηση του αθλητικού ρεπορτάζ: Τι αισθάνεσαι; Εντάξει, επειδή ως χαρακτήρας δεν είσαι και από βούτυρο, ίσως πνίξεις την πίκρα σε ένα χάχανο και σε ένα «δεν γαμιούνται οι μαλάκες». Όμως πιο πιθανό μου φαίνεται να αισθάνεσαι ότι δεκάδες χιλιάδες πιράνχας κομματιάζουν το γόητρο και τη δημόσια εικόνα σου. Είσαι ο ανεπιθύμητος στη γιορτή, ο στόχος που δείχνoυν ένα δάσος από δάχτυλα, η αιτία του κακού, η μομφή προσωποποιημένη. Πώς αντιδράς, λοιπόν; Ειλικρινά δεν μπορώ να φανταστώ διότι, εξ όσων γνωρίζω, δεν έχει συμβεί και σε άλλον. Είσαι το πρώτο θύμα εθνικού cyber bullying. Ένοχος λαϊκού ψηφιακού δικαστηρίου. Μπορεί να σου φαίνεται βάρβαρο, πρόστυχο, βίαιο. Ακόμα και αν έδωσες το έρεισμα, το εισπράττεις στο πολλαπλάσιο. Έτσι είναι πια αυτά τα πράγματα. Δεν υπάρχει δίκαιο ή άδικο. Υπάρχει ένα νέο τοπίο κοινωνικής έκφρασης που ενσωματώνει αυτόματα το συλλογικό θυμικό. Είναι, αν θες, ένα σενάριο, μια εκδοχή άμεσης δημοκρατίας. Όπου ο κυρίαρχος λαός απαιτεί από τον προπονητή να υπακούσει στην επιλογή του. Αν μη τι άλλο, η εθνική ανήκει στους Έλληνες.
Και τώρα πες ότι είσαι αυτός που κάνει like στη σελίδα. Μην το υποθέσεις, είσαι. Ο ψηφιακός κόσμος, που δεν είναι ούτε νέος, ούτε γενναίος πια, σου επιτρέπει να πεις αυτό που σκέφτεσαι, να αναζητήσεις ανθρώπους που συμφωνούν μαζί σου, να διεκδικήσεις αυτό που θεωρείς δίκαιο, να διαμαρτυρηθείς για αυτά που θεωρείς άδικα. Έχεις κάθε δικαίωμα να πεις δημόσια εκείνο που λες στην παρέα σου. Και αυτό γίνεται μέγεθος, τάση, κλίμα. Με τον τρόπο σου λες στον Κατσουράνη ότι το κόστος της διασημότητας έχει μετακινηθεί προς τα πάνω.
