Το υπουργείο Οικονομικών είπε να βάλει το παιχνίδι στη μιζέρια μας. Από το 2014 δεν θα γνωρίζεις ποιες αποδείξεις θα χορηγούν έκπτωση φόρου. Μέχρι σήμερα τις μάζευες όλες. Τις τακτοποιούσες σε φακέλους, τις έδενες με λάστιχα και μεγάλους χρωματιστούς συνδετήρες. Άθροιζες τα ποσά και περίμενες τον Έφορο όπως ο χριστιανός το λιοντάρι-βέβαιος ότι δεν είχες τίποτα να φοβάσαι. Πάει αυτό. Τώρα θα πρέπει να μαζεύεις όλες τις αποδείξεις και στο τέλος του χρόνου θα μαθαίνεις ποιες είναι οι καλές.
Του κερατά, θα παίζεις με τα SOS, με τους ελεύθερους επαγγελματίες, αλλά φαντάσου να πέσει σούπερ μάρκετ και να μην έχεις κρατήσει αποδείξεις. Σκέψου να δώσουν μπόνους στις αποδείξεις για ταξίδια και εσύ να μην έχεις κάνει κανένα-πλέον είναι ενοχλητικά και τα αυτά της φαντασίας, αφού υπογραμμίζουν με χρώματα την καταθλιπτική σου διάθεση. Βέβαια το ξέρουν και στο υπουργείο Οικονομικών ότι δεν πρόκειται να μαζέψουν ούτε ευρώ παραπάνω. Διότι ακόμα και αν αρχίσουν να κληρώνουν 42αρες τηλεοράσεις και κρουαζιέρες στην Καραϊβική, εσύ πάλι δεν θα ζητήσεις απόδειξη από τον μηχανικό του αυτοκινήτου και τον ηλεκτρολόγο. Με 23% ΦΠΑ, αν δεν πάρεις απόδειξη εξοικονομείς λεφτά που μπορείς να τα παίξεις στα λαχεία ή στην Πάρνηθα, να τα βάλεις έναντι στη ΔΕΗ, τέλος πάντων.
Είναι εμφανές ότι οι άνθρωποι που σχεδιάζουν τη φορολογική πολιτική δεν ζουν εκεί έξω, μαζί με όλους εμάς. Όταν μόνο για το αναγκαίο, το «δεν πάει άλλο καίω φλάντζα» service του αυτοκινήτου, εσύ μπορείς να γλιτώσεις ένα πενηντάρικο και τη σχέση του με τον μηχανικό, τότε θα είσαι ηλίθιος αν πάρεις απόδειξη. Φυσικά και γνωρίζεις ότι η φοροδιαφυγή γεννά τη δυστυχία σου. Ασφαλώς και πρέπει κάποιος να πιάσει από τον λαιμό τον αλήτη τον μηχανικό σου. Θα ήθελες να το κάνεις και εσύ. Αλλά αυτό που αισθάνεσαι και αυτό που θέλεις, κοστίζουν λιγότερα από πενήντα ευρώ. Ίσως στο μέλλον…
Παράγοντας του υπουργείου Οικονομικών μου εξομολογήθηκε ότι σε μία από τις τελευταίες συναντήσεις, ο κακός μπάτσος Τόμσεν τους είπε ότι έχουν αρχίσει να χάνουν την υπομονή τους με τη φοροδιαφυγή. Λογικό. Ζούμε στη χώρα όπου, όσον αφορά τη φοροδιαφυγή, το ΔΝΤ προσπερνάει από αριστερά την κυβέρνηση. Κάποιος πήγε να πει κάτι, για τη φοροδιαφυγή που τονώνει με τον τρόπο της αγορά και δίνει έσοδα στο κράτος από άλλη οδό. Καλό, αρκεί να το λες σε αμφιθέατρο οικονομικών και όχι στο κέντρο πρωτευούσης μίας χώρας που εξοντώνει τη μεσαία τάξη δια της υπέρμετρης και παράλογης φορολόγησης. Οι μισθωτοί, όσοι απέμειναν, δουλεύουν για την εφορία. Τα εγγόνια δεν επισκέπτονται τον παππού, επειδή φοβούνται μήπως τους γράψει κανένα σπίτι. Το SUV που αγόρασες με δάνειο όταν είχες δουλειά και μικρότερες φορολογικές υποχρεώσεις, φορολογείται τώρα ως είδος πολυτελείας.
Και φέτος δεν θα πας διακοπές. Μπορεί να μην έχει χρήματα ούτε για τη βενζίνη ή να χρειάζεται να πληρώσεις τα μαθήματα του παιδιού. Θα κάνεις αργά τη φορολογική δήλωση, μήπως και σου προκύψει κάτι έξτρα και καταφέρεις να πληρώσεις. Για πρώτη φορά στη ζωή σου σκέφτεσαι ότι μπορεί να πας φυλακή. Δεν αποκλείεται να κοιτάζεις τον άστεγο με άλλο μάτι. Και ευτυχώς δεν πήγες διακοπές. Θα θύμωνες. Γιατί στη χώρα των διακοπών, τύπος που νοικιάζει ομπρέλες δουλεύει έναν μήνα για να ζήσει ένδεκα-τους τρεις κάπου τροπικά. Αυτός με τα δωμάτια σου λέει ότι έναν Αύγουστο έχει να δουλέψει και ο ταβερνιάρης πουλάει χωριάτικη με 9 ευρώ γιατί δεν μειώθηκε, λέει, ο ΦΠΑ στην εστίαση. Πίσω στην πόλη ένας μικρός στρατός από ελεύθερους επαγγελματίες θα απολαμβάνει την έλλειψη αντικειμενικών κριτηρίων φορολόγησης και θα φοροδιαφεύγει, εκμεταλλευόμενος τη δική σου αδυναμία και την διαχειριστική ατολμία της κυβέρνησης. Και εσύ, ακόμα επάνω στον καναπέ, ιδρωμένος από τη ζέστη και την απελπισία, θα αναπολείς τις διακοπές που έκανες παλιά. Θα θυμάσαι το γαμημένο δωμάτιο που χρυσοπλήρωσες και θα μέμφεσαι τον εαυτό σου-αν ήσουν τότε πιο εγκρατής, τώρα θα κοιμόσουν μία ώρα παραπάνω, δεν θα άνοιγες το μάτι για να δεις τον τρόμο στο ταβάνι. Μην ανάψεις κλιματιστικό. Ξοδεύει ρεύμα.
