Το ΠΑΣΟΚ οδεύει σε έκτακτο συνέδριο. Είναι και αυτός ένας τρόπος για να προσελκύσει (και ως ΚΙΝΑΛ), έστω για λίγο, το ενδιαφέρον, να ανιχνευτεί σφυγμός και να αντιληφθεί το πολιτικό ακροατήριο ότι πρόκειται για έναν πολιτικό οργανισμό που είναι ακόμα ζωντανός. Oχι, βέβαια, σαν ροκ συγκρότημα, αλλά σαν κομπανία.
Η απόφαση της Φώφης Γεννηματά παρουσιάζεται ως η τολμηρή κίνηση με την οποία ρίχνει το γάντι προς τους αμφισβητίες της. Μεταξύ μας, θα το φάει η σκόνη το γάντι. Δεν υπάρχει κανείς να σκύψει να το σηκώσει. Είναι η Φώφη που καθάρισε το πεδίο ή το πεδίο που έγινε απελπιστικά μικρό; Ο μπούσουλας είναι που στρέφει ή το καράβι;
Υπάρχει ο Γερουλάνος, θα πείτε. Που δεν είναι ούτε βουλευτής. Μπορεί να θέλει ο ίδιος επιστροφή του ΚΙΝΑΛ στο ΠΑΣΟΚ, αλλά θα πάει μόνος του, οι υπόλοιποι ξέρουν ότι μέσα στη ντουλάπα με τις πλαστικές σημαίες και τον πράσινο ήλιο είναι και το ΑΦΜ του κινήματος, φορτωμένο με χρέη. Ο Ανδρουλάκης είναι στις Βρυξέλλες και διατηρεί οξυμένο το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Aλλος; Ο Βενιζέλος, που θα μπορούσε να πει μία κουβέντα, διδάσκει σε πρωτοετείς της Νομικής. Ο Γιάννης Μανιάτης; Δείχνει να έχει αποτραβηχτεί. Ποιος θα διαταράξει την ηρεμία της Φώφης; Ο Μαλέλης με την «Κίνηση 81»; Αυτό είναι ρεύμα, να χτυπήσει κανένα παράθυρο. Ο Νίκος Παπανδρέου; Ελάτε τώρα…
Η Φώφη πάει σε ένα συνέδριο που, ακόμα και αν δεν κάνει περίπατο, θα κλείσει τα αυτιά της και θα φύγει με το τελικό αποτέλεσμα στην τσάντα. Ελέγχει τους συνέδρους και θα περάσει το κατασταστικό που εξυπηρετεί τις προσωπικές της επιδιώξεις. Λογικά θα τους ζητήσει να ψηφίσουν ότι, καταστατικά, ο πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ θα είναι και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Aλλωστε τα κόμματα-συνιστώσες του ΚΙΝΑΛ εκπροσωπούνται από τα όργανα του φορέα που δημιούργησαν. Η ίδια ως πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ έχει μπροστά της θητεία τριών ετών. Τέλος της κουβέντας.
Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ έχει προ πολλού μετεξελιχθεί σε ένα προσωπικό κόμμα που ελέγχεται από τη Φώφη Γεννηματά και τον στενό κύκλο της. Oλα τα άλλα είναι προσχηματικά. Απλώς αυτός ο κύκλος ζει και κινείται για τον έλεγχο των προνομίων που χορηγεί η παρουσία του κόμματος στο Κοινοβούλιο. Βουλευτικά έδρανα και κρατική επιχορήγηση σε μία παρέα που χρησιμοποιεί την εσωστρέφεια ως μέσο επιβίωσης. Πολιτική προοπτική, φυσικά, δεν υπάρχει. Βελούδινες ισορροπίες και παζάρια για ρυθμιστικές κινήσεις. Εκλογικά δε, είναι απολύτως βέβαιο ότι το κόμμα θα μετατραπεί σε αποδέκτη της αμήχανης ψήφου. Θα ψηφίζεις ΚΙΝΑΛ και θα δυσκολεύεσαι να εξηγήσεις γιατί το έκανες.