Μία πρωινή εκπομπή απαιτεί να επιστραφούν πίσω τα κλεμμένα. Δεν έχει σημασία τι ακριβώς εννοεί, ούτως ή άλλως η έννοια της κλοπής ταιριάζει στην Ελλάδα σαν κάλτσα. Μπορεί το σύνθημα της εκπομπής να αναφέρεται σε κομμάτια της κλασικής αρχαιότητας. Ίσως ο παρουσιαστής να φωνάζει για τις μίζες, τα δομημένα ομόλογα, τα προικιά της Siemens – στην Ελλάδα πάντα θα μπορείς να ισχυρίζεσαι ότι σου χρωστάνε. Είναι και μόδα.
Αν οι πλούσιοι επιδίδονται σε φιλανθρωπίες που ελαφρύνουν τη συνείδηση και τη φορολογία, οι παρουσιαστές δανείζουν τη φωνή τους στο λαό, κάτι που βελτιώνει και το προφίλ και την τηλεθέαση. Τώρα τρέξτε το DVD μπροστά. Χαζέψτε δελτίο ειδήσεων, όχι απαραίτητα της δημόσιας τηλεόρασης. Θα διαπιστώσετε ότι η υποδοχή του Γιώργου κατά την επιστροφή του από τη σύνοδο κορυφής, κινείται σε επίπεδα υποδοχής Ζαγοράκη μετά το Euro της Πορτογαλίας. Μιλάμε για θρίαμβο, όχι για αστεία, εντάξει;
Άκουγα το ρεπορτάζ στη ΝΕΤ και είχα την αίσθηση ότι ο Γιώργος επέστρεψε με μεταγωγικό αεροπλάνο, που έβγαλε από την κοιλιά του τα βαν με τα μετρητά. Το ζεστό χρήμα θα παρουσιαστεί στο λαό στο Καλλιμάρμαρο, ένα μικρό ποσοστό θα διατεθεί για την ανέγερση ναού και τα υπόλοιπα θα σβήσουν το χρέος και τις κακές αναμνήσεις από τη σύντομη περιπέτεια του έθνους. Λεφτά υπάρχουν. Για να κάνουμε Πάσχα, να πάμε διακοπές και να ξαναδούμε τη μοίρα μας από Σεπτέμβριο. Βέβαια, η αλήθεια είναι διαφορετική: αν οι αγορές δεν αξιολογήσουν θετικά την πορεία της οικονομίας μας, το κόστος δανεισμού θα ανέβει σε τοκογλυφικά επίπεδα. Σταδιακά θα αρχίσει να μας πνίγει και πριν η τελευταία πνοή γίνει μπουρμπουλήθρα θα έρθει ένα χέρι να μας αρπάξει από τα μαλλιά. Αυτό δεν είναι για να πανηγυρίζεις, είναι για να παρακαλάς να μην τύχει και σου συμβεί. Όμως, δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς.
Στους καιρούς που ζούμε και σε περιβάλλον σκληρής ύφεσης, στην όμορφη πατρίδα μας αναπτύσσονται μόνο οι φασολιές, τα δενδράκια στα Ζωνιανά, το μίσος και ο λαϊκισμός. Και να πεις ότι βρίσκουν καμιά φορά στόχο; Με τίποτα. Διάφοροι χαρακτήρες καρτούν με υψωμένο το δάχτυλο ελέγχουν πώς διατίθενται «τα λεφτά μας» και χοροπηδούν σαν δαιμονισμένα ξωτικά γύρω από τη φωτιά. Κάπως έτσι έχεις από τη μία πλευρά την κυβέρνηση, που μετά τη διεκτραγώδηση των οικονομικών έχει φορέσει σαγιονάρα και βερμούδα και παριστάνει την άνετη, και από την άλλη ένα σοβαρό κομμάτι του δημόσιου λόγου που λαϊκίζει σε φασιστικό βαθμό. Θα μπορούσε να έχει την πλάκα του, αν δεν υπήρχαν σοβαρότερα θέματα που διεκδικούν την προσοχή και την οργή σου. Ένα από αυτά είναι οι μίζες για τα υποβρύχια. Ένα άλλο είναι οι μίζες για τις προμήθειες οχημάτων. Αν η κυβέρνηση δώσει, έστω σε αυτά, πειστικές απαντήσεις μέχρι τον Μάιο, τότε υπόσχομαι να προσθέσω και tip στη φορολογική δήλωση. Χαλάλι τους.
Προς στιγμή ανησύχησα. Και αν η ιεραρχία αποφάσιζε αποχή των ιερέων από τις λειτουργίες της Μεγάλης Εβδομάδας; Αν οι Επιτάφοι, όπως τα μέσα μεταφοράς, τραβούσαν χειρόφρενο και δεν κυκλοφορούσαν τη Μεγάλη Παρασκευή; Αν ιερείς, προσκείμενοι στην Αριστερά, έστηναν μπλόκο στο αεροδρόμιο και απέκλειαν το Άγιο Φως; Το θεώρησα λογικό, σκεπτόμενος ότι είναι θεμιτό ο κλάδος να κινητοποιηθεί τις ημέρες κατά τις οποίες εκδηλώνεται η μεγαλύτερη ζήτηση για τις υπηρεσίες του. Δεν έγινε αυτό. Και δεν έγινε επειδή ο Ιερώνυμος μπορεί να καταλάβει ότι αν ακολουθήσει τον Άνθιμο και όσους επιλέγουν σύγκρουση για τα οικονομικά, τότε το πρόβλημα θα γίνει μεγαλύτερο και ίσως η φορολόγηση συνοδευθεί από ελέγχους. Στην ιεραρχία γνωρίζουν ότι απλώς η περίοδος είναι κάπως δύσκολη. Όμως, όπως επιβίωσαν επί Βυζαντίου, όπως πορεύθηκαν επί Τουρκοκρατίας, έτσι θα διαχειριστούν και τη σχέση τους με το σημερινό διοικητικό μόρφωμα του ελληνικού κράτους, το οποίο πληρώνει και τους ιερείς με 350 ευλογημένα εκατομμύρια ετησίως. Αυτά για φέτος. Διότι αν τα πράγματα γίνουν πιο πιεστικά, οι τύποι αυτοί είναι ικανοί να ασπαστούν καινούργιο δόγμα. Χριστιανοί Ορθόδοξοι Ολλανδιαντιλλιστές. Όπου η πίστη είναι εδώ και τα λεφτά στις Ολλανδικές Αντίλλες.
