Είσαι 22 ετών. Και κρατάς ρακέτα τα τελευταία δεκαέξι χρόνια. Ζεις για το τένις. Και ζεις από αυτό. Όσα έχεις πετύχει τα οφείλεις στον εαυτό σου και στην οικογένειά σου. Ναι, βέβαια, τα γονίδια σου είναι κιβωτός ταλέντου, αλλά έχεις σκάψει τα γήπεδα. Έχεις σηκώσει τόνους και τόνους από βάρη. Και έκλεισες τα όνειρά σου στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου.
Σου λένε ότι αν δεν έπεφτε οικογενειακό χρήμα, αν δεν πήγαινες στην καλή Ακαδημία και δεν σε φρόντιζαν οι καλύτεροι προπονητές, δεν θα έφτανες εδώ. Πες τους να δώσουν τα ίδια και περισσότερα χρήματα σε έναν άλλον, να τον πάνε σε καλύτερη Ακαδημία και να του φέρουν ένα μάγο για προπονητή. Θα πετύχει, αλήθεια, τα ίδια πράγματα με σένα; Είσαι ένα σύμβολο της επιτυχίας που φέρνει η σκληρή δουλειά.
Στα 22 σου, κέρδισες εκατομμύρια δολάρια, ανήκεις στους κορυφαίους του κόσμου και έχεις γράψει και δύο-τρεις ανοησίες. Έπεσαν να σε φάνε οι σεμνοί και οι αλάνθαστοι, αυτοί που θα κρατούσαν το μέτρο έτσι και ήταν στη θέση σου. Σου προσάπτουν ότι ζεις στο Μόντε Κάρλο, όπως οι περισσότεροι αστέρες του σπορ. Λες και οφείλεις να δώσεις λογαριασμό ή να μας πληρώσεις προμήθεια. Στην πραγματικότητα δεν τους ενοχλούν αυτά. Είναι που δεν γυρνάς να τους κοιτάξεις, αυτό πειράζει.
Και να τώρα που πατάς στην κορυφή. Ένας Έλληνας που τα κατάφερε, ένας πολίτης του κόσμου που έχει ακόμα να πετύχει πολλά. Εμείς σε καμαρώνουμε ως δικό μας, αλλά, για να λέμε την αλήθεια, δεν έχεις πλέον μεγάλη σχέση με μας. Ευτυχώς. Είσαι 22 ετών και έχεις να πας πιο ψηλά. Όμως να θυμάσαι, ότι το μεγαλύτερο επίτευγμα που θα πετύχεις θα είναι, όταν τελειώσουν όλα αυτά, να σου έχουν μείνει ακόμα όνειρα στην άκρη.
