Τα τελευταία βράδια ένας θόρυβος διαπερνάει το κρύο στην Κόκκινη Πλατεία. Είναι ο Λένιν που στριφογυρίζει μέσα στη θήκη του. Πού ακούστηκε ένας Γάλλος πλούσιος, κυνηγημένος από τους σοσιαλιστές, να βρίσκει οικονομικό άσυλο στη Ρωσία; Ακούστηκε σε όλο τον κόσμο. Ο Ντεπαρντιέ δεν είναι ο πρώτος Γάλλος που εγκαταλείπει τη χώρα του αναζητώντας καινούργιο διαβατήριο και ασφαλές καταφύγιο για τα χρήματα του. Είναι, όμως, ο πιο διάσημος. Και κατά τη γνώμη μου, η συζήτηση που ανοίγει είναι πιο περίπλοκη και από φορολογικό δίκαιο. Περιλαμβάνει δε τόσα ερωτήματα, που θέλεις ώρες και πολυθρόνα για να τα κουβεντιάσεις. Ας πούμε, πού σταματάει το χρέος του ατόμου προς την κοινωνία και πού φτάνει το δικαίωμα στην προστασία της περιουσίας; Ναι, φυσικά και είναι σωστό και δίκαιο να συνεισφέρεις φορολογικά, αλλά μέχρι ποιου σημείου; Εν τέλει, όλοι από την Εφορία και το γήρας δεν προσπαθούν να ξεφύγουν;
Κάποιοι είπαν ότι είναι η Γαλλία που έκανε τον Ντεπαρντιέ πλούσιο και διάσημο. Ορισμένες φορές του έδωσε και επιχορηγήσεις από πολιτιστικά προγράμματα. Εκείνος απαντά ότι πλήρωσε φόρους που υπερβαίνουν τα 150 εκατομμύρια ευρώ. Πού βρίσκεται το δίκαιο; Παντού. «Η δημιουργικότητα και η επιτυχία τιμωρούνται» είπε ο Ντεπαρντιέ. Η κυβέρνηση του απαντά λέγοντας του ότι στις μέρες μας ο πλούτος οφείλει να δώσει περισσότερα. Ο ηθοποιός φεύγει. Ποιος χάνει περισσότερα; Σίγουρα το γαλλικό ταμείο. Το πρόβλημα δεν βρίσκεται στην ηθική των ανθρώπων, αλλά στην κίνηση των κεφαλαίων. Το χρήμα έχει αντανακλαστικά και φεύγει. Ο Ντεπαρντιέ έκανε με κάθε επισημότητα αυτό που έπραξε και ο Έλληνας μικρομεσαίος βγάζοντας λεφτά έξω. Δεν έχει καμία σημασία αν το κίνητρο είναι διαφορετικό. Το χρήμα είναι που κινείται, όχι οι άνθρωποι.
Ασφαλώς, αν ο Ντεπαρντιέ ήταν Έλληνας δεν θα είχε αντίστοιχο προβληματισμό. Τα χρήματα στο εξωτερικό, οι εταιρίες υπεράκτιες και ο ίδιος με εισόδημα ιδιωτικού υπαλλήλου. Είδατε πώς η ζωή στην Ελλάδα λύνει τα ηθικά προβλήματα; Στο περιοδικό UNFOLLOW που κυκλοφορεί δημοσιεύονται τα εκκαθαριστικά σημειώματα ισχυρών του χρήματος. Στο ρεπορτάζ, που υπογράφει ο Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος παρουσιάζονται αποκαλυπτικά στοιχεία για ορισμένους από τους πλουσιότερους ανθρώπους στην Ελλάδα (Κόκκαλης, Βγενόπουλος, Αλαφούζος) οι οποίοι δηλώνουν ατομικό εισόδημα έως και 18.217 ευρώ. Αυτό συμβαίνει επειδή τα πάντα ανήκουν ή χρεώνονται σε διάφορες εταιρίες, συχνά υπεράκτιες-θεωρητικά φορολογούνται οι εταιρίες, όχι τα πρόσωπα. Είναι ακριβώς αυτό που συμβαίνει με τους τραγουδιστές. Και κάπως έτσι βλέπεις γνωστούς επιχειρηματίες να εμφανίζονται άποροι όταν χρεοκοπεί η εταιρία τους.
Όμως στο τέλος της κουβέντας η ηθική πρέπει να μπαίνει στην άκρη και το κράτος να αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Δεν ξέρω αν η γαλλική κυβέρνηση θα ελεγχθεί επειδή χάνει φορολογικά έσοδα ή θα επαινεθεί για την πολιτική της απέναντι στον πλούτο. Ο Ντεπαρντιέ έχει πολέμιους και συμμάχους με κατανόηση. Απλώς δεν είχε έναν άνθρωπο να του πει ότι η Ρωσία είναι κακή επιλογή για πλούσιους. Έχει και ο ευρωπαϊκός νότος τα καλά του.
