Οι φαρμακευτικές εταιρείες ανακοίνωσαν την πλήρη αποτυχία των κλινικών δοκιμών. Και την ώρα που οι αγορές καταρρέουν, οι κυβερνήσεις προσπαθούν να εξηγήσουν στους πολίτες ότι δεν μένει άλλος δρόμος πέρα από την ανοσία της αγέλης με κόστος εκατομμύρια νεκρούς
Αυτό είναι κραχ. Η κατάρρευση των χρηματιστηρίων ξεκίνησε ώρες πριν την ανακοίνωση της Pfizer -οι αγορές ξέρουν αυτό που θα πεις πριν καν το σκεφτείς. Η Pfizer ήταν η τελευταία σανίδα που έμεινε να επιπλέει σε ένα ορμητικό ποτάμι, στο χείλος του καταρράκτη. Τώρα χάθηκε και αυτή. Ο Άλμπερτ Μπουρλά ανακοίνωσε ότι οι κλινικές δοκιμές του εμβολίου κατά της covid-19 οδηγήθηκαν σε αποτυχία. Αντίστοιχες ανακοινώσεις έκαναν πριν από λίγες μέρες και οι επικεφαλής των άλλων φαρμακευτικών εταιρειών. Οι ελπίδες ήταν placebo. Εμβόλιο δεν πρόκειται να υπάρξει, τουλάχιστον για τα επόμενα τρία χρόνια.
Τέσσερις μέρες μετά, ο πλανήτης δείχνει ζαλισμένος. Σε αρκετές χώρες της Δύσης ο έλεγχος τείνει να χαθεί. Και αν, όπως λένε κάποιοι, έρχεται το τέλος του κόσμου, τότε οι καβαλάρηδες της Αποκάλυψης ξεκίνησαν από τις μεσοδυτικές ΗΠΑ όπου οι νεκροί από τις ταραχές ξεπέρασαν τους χίλιους. Όλοι εναντίον όλων. Αρνητές του ιού, οπαδοί εσχατολογικών αιρέσεων, κοινοί πλιατσικολόγοι, θυμωμένοι ακροδεξιοί, ρατσιστές με το μαχαίρι στα πόδια, συμμορίες μαύρων με antifa ενισχύσεις, αστυνομικοί και πολιτοφύλακες. Ο Τραμπ έκανε ένα tweet προαναγγέλλοντας στρατιωτικό νόμο. «Πρώτα να ησυχάσουμε, να μείνουμε ασφαλείς και μετά θα βρούμε μία υπέροχη, καταπληκτική λύση. Όλα καλά, όλα υπό έλεγχο».
Η εικόνα στην Ευρώπη παραμένει ελεγχόμενη. Όχι πώς δεν σημειώθηκαν επεισόδια ή δεν καταργήθηκαν, στην πράξη, τα lockdowns, αλλά σε γενικές γραμμές οι Ευρωπαίοι δείχνουν ψυχραιμότεροι από τους Αμερικανούς. Συγκαλώντας την έκτακτη σύνοδο κορυφής, η πρόεδρος της Κομισιόν, δήλωσε ότι η Ευρώπη οφείλει να χαράξει μία νέα στρατηγική. Η αντίδραση, είπε, πρέπει να είναι οικουμενική για κοινή λύση που μεσοπρόθεσμα θα είναι επώδυνη, πλην όμως αποτελεί τη μοναδική διέξοδο προς το φως. Ζήτησε υπευθυνότητα, μακριά από τον πανικό και τις κραυγές του λαϊκισμού. Δεν το είπε καθαρά, αλλά το υπονόησε με σαφήνεια: δεν υπάρχει άλλος δρόμος πέρα από τη φυσική ανοσία της αγέλης. Η ανθρωπότητα θα θρηνήσει εκατομμύρια απώλειες. Οι πιο ευάλωτοι θα γίνουν στάχυα στο δρεπάνι του θεριστή. Η φυσική επιλογή επιστρέφει ως κλίμακα αξιολόγησης.
«Συμπολίτες μου. Εδώ και μερικές ώρες ο πλανήτης βρίσκεται αντιμέτωπος με μία εξέλιξη που δεν μπορούσαμε να φανταστούμε. Και μέσα από τις στάχτες μίας χαμένης ελπίδας καλούμαστε να χαράξουμε με υπευθυνότητα τα επόμενα βήματα». Έτσι ξεκίνησε το διάγγελμα του ο Μητσοτάκης. Δεν είπε πολλά. Περιέγραψε όμως το πλαίσιο. Δεσμεύτηκε ότι η κυβέρνηση θα επεξεργαστεί ένα πλαίσιο για την προστασία και τη στήριξη των πιο ευάλωτων υγειονομικά, ακολουθώντας μία πολιτική εναρμονισμένη με τους άξονες δράσης της υπόλοιπης Ευρώπης. «Σε αυτή τη μάχη θα χάσουμε πολλούς. Θα δούμε αγαπημένα πρόσωπα να φεύγουν από τη ζωή. Η ανθρωπότητα έχει δώσει στο παρελθόν πιο μεγάλες μάχες απέναντι σε αόρατους εχθρούς. Θα κερδίσει και αυτή». Ήταν σαν να διαβάζει εκείνο το πρώτο διάγγελμα του Μπόρις Τζόνσον που, ως νέος Τσόρτσιλ, προειδοποιούσε τους Βρετανούς για τις απώλειες στη μάχη προς την ανοσία της αγέλης.
Ο Τσίπρας είπε τα ακριβώς αντίθετα. Με θυμωμένο ύφος μίλησε για τις φρούδες ελπίδες που καλλιέργησαν οι μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες, χρηματοδοτούμενες από τους ευρωπαίους φορολογούμενους. Πρόσθεσε ότι η λύση δεν μπορεί να έρθει από επιλογές που θυσιάζουν ανθρώπους στο βωμό μίας οικονομίας βασισμένης σε θεμελιώδεις ανισότητες. «Οι ηλικιωμένοι και οι ευάλωτοι συμπολίτες μας δεν πρέπει να ακρωτηριαστούν από το σώμα της κοινωνίας ως μολυσμένα μέλη». Με αδρές γραμμές περιέγραψε ένα πλαίσιο κατά το οποίο ο ρόλος του κράτους ενισχύεται με κρατικοποιήσεις σε ζωτικούς τομείς της οικονομίας, εξασφαλίζοντας παράλληλα μία αξιοπρεπή διαβίωση για όσους θεωρούνται υγειονομικά ευάλωτοι και θα χρειαστεί να παραμείνουν σε συνθήκες προστασίας για άγνωστο χρονικό διάστημα. «Ποιος, αλήθεια, θα πει σε έναν καρκινοπαθή, σε έναν διαβητικό, σε έναν άνθρωπο με άσθμα, ότι τώρα πρέπει να βγει εκεί έξω για να δουλέψει και να πληρώσει τους λογαριασμούς για το ρεύμα και το τηλέφωνο; Ποιος είναι εκείνος που θα κάψει ανθρώπινες ζωές σαν σπίρτα;» Ζήτησε εκλογές προκειμένου οι πολίτες να αποφασίσουν ποιο μοντέλο θα ακολουθήσει η χώρα. «Θα βγούμε στη θύελλα χωρίς ομπρέλα ή θα κάνουμε αργά, προσεκτικά βήματα με ένα κράτος που θα διασφαλίζει τα στοιχειώδη, προτάσσοντας πρώτα τη δημόσια υγεία;»
Μπροστά μας βρίσκεται το άγνωστο. Ίσως και το χάος. Οι έλεγχοι για την τήρηση των μέτρων ουσιαστικά σταμάτησαν. Καταστήματα όλων των ειδών σήκωσαν στόρια -κλειστά παραμένουν μόνο τα εμπορικά κέντρα. Ολονύχτια πάρτι χύθηκαν από τα μπαρ στους δρόμους. Στα social γράφουν για τη συνωμοσία που κατέρρευσε. Επιχειρήσεις ανακαλούν υπαλλήλους από την τηλεργασία. Όσοι φοβούνται, απειλούνται με απόλυση. Νοσοκομειακοί γιατροί δηλώνουν ότι πλέον θα ζήσει όποιος προλάβει να βρει κρεβάτι. Έγιναν γκρουπ προσευχής για το τέλος του κόσμου. Οι εκκλησίες άνοιξαν με κωδωνοκρουσίες. Αφού η επιστήμη απέτυχε, τι άλλο έχει απομείνει εκτός από τον Θεό;
